elimde 5 adet yavru kedi bulunmaktadır. haliyle 5 kediye bakmak çok zor bir hal aldı. kış da geldiği için sokağa atamıyorum, bir aylık, iki aylık ve 4 aylık kediler bunlar istanbul'da olup da almak isteyen arkadaşlar özelden bana ulaşırsa sevinirim.
bildiğin bebekten farkı olmayandır. 2 saatte bir biberonla beslersin, gazını çıkarırsın, koynunda uyutursun, temizlersin.
allah'ın en güzel tecellilerinden biridir şüphesiz. inanılmaz sevimlidir ve en güzeli ise biberonla beslendikten sonraki sevgi gösterisi gıyabındaki mırıldanmalarıdır.
kendilerini bırakıp giden şıllık bir anneye sahip olmalarından mütevellit, gün itibarı ile iki tanesine mecburen sahip olduğumuz sevimli şeyler. daha gözleri açılmamış ve sürekli mikmikleyip (-ki henüz miyavlayamıyorlar bile) duruyorlar. o değil ne yer ne içer bunlar bilmiyoruzda. eski bir göz damlası şişesini biberon niyetine kullanıp sütle besliyoruz ama kafi midir değil midir ne bilelim. kutularında koyun koyuna uyuduklarına göre hallerinden memnunlar herhalde. hey allahım... çok minik ve çok tatlılar yahu.
ikamet ettiğim karşıyaka'da (izmir) bol bol bulunur bunlardan. öpmek istiyorum ama hep kaçıyorlar. tabi gargamel gibi gözüküyorumdur onlara! ben de kendimi görsem ben de kaçarım tabi! aferim yavrucaklara!
eğer ki kaka kumunun olduğu kapıyı büyük bir salaklıkla kapalı unutursanız, bi de gelip yatak odanızda deli gibi bi şeyler aranıyomuşçasına* mivvvliyorsa, orda duran en kaka kumumsu yere kendince koca bir öbek bırakacak olandır. kusura bakma ufak kızım ya.
mart ayı sonrası sokaklarda rahatlıkla gördğümüz,geceleri sanırım açlıktan ağlıyorlar,seslerinden uyuyamadığımız,nedense benim tutmaya hatta yüzüne bakmaya korktuğum yavrucuklar.
resmen evlattır o. öyle bir sevimlilik yoktur , illa kucak ister , viklemeyle miyavlama arası bir ses çıkarır kıyamazsınız. elinizi yalar , işer , sıçar ses çıkartmazsınız. resmen evlat gibidir. 2 haftalıktır. adı diodur. kendinikesensatanistkedi'nin bir tanesidir. yatağın kenarına gelip miyavlar , kucak kucağa uyur kksk ile. birnüfus cizdanı eksiktir , ailenin bir bireyi gibidir.
bir kurdela ile 45 dakika da 4 saat de oynayabilme yetisine sahip olan bi varlık. bi de uyanmasın diye klavyenin tuşlarına daha yavaş vurulmasına neden olur bu hazret. kıyıp da uykusundan uyandırılamayan.
uyumadığı zamanlarda bir dakika yerinde durmaz, oradan oraya koşar, zıplar. en ufak bir kıpırtı gördüğü yere saldırır. yorulunca da kıvrılır bi köşeye. oh be, evde kedi yavrusu olmak ne güzel dersiniz. özeniyorum lan resmen, yediği önünde yemediği arkasında.
hayatın güzel olduğunu insana o güzel gözleri masum bakışı, yaramazlıklarıyla anlatan sevimli mi sevimli bir yaratıktır. ip yumağıyla oynasın, yatsın yuvarlansın, sobanın kenarında uyusun, izleyeyim ben de yeter bana. böyle güzellikleri görünce insan daha bir farklı bakıyor hayata.
kargaların insafsız saldırılarına maruz kalan aciz hayvanlardır. cok şirin bulmama rağmen dokunmaya korktuğum güzel canlılara örnek teşkil eder.
(bkz: ailurofobi düşman başına)
