Daha yeni yeni yürümeye başlayan 5 yavru var evimde. o zor taşıdıkları kafalarında kocaman yuvarlak ve küçük emrah gözleri taşıyorlar. bana öyle bi bakıyorlar ki "sen çok kötü birisin keşke ölsen" der gibi. zaten iki saatte bir on dakikalığına tavan yapan annelik hormonlarım yüzünden hep zor bir hayatım oldu, nerede bi kedi, köpek, bebek görsem tamam bu sefer evlenip kesin bebek yapıyorum hali yaşamışım ama onlar gelince bi başka oldu her şey. yanıma sokulup sırt üstü kendilerini önüme atıp karınlarını sevdirmeye çalışıyorlar ya orada bi zırlamaya başlıyorum. Neden? Orasını ben hiç bilmiyorum. sürekli bir zırlama hali yaşatıyorlar bana. bebeği ilk adımlarını atmış anne gibi davranmama yol açıyorlar. bir kaç ay sonra evin ortasına sıçıp, ıhh ucuz mama bu yemem davranışları içine hiç girmeyeceklermiş gibi. çok fazla masumlar, çok emrah gibiler. çok güzeller lan.
nickle biraz ters düşecek ama dayanamadığım hayvandır. geçen parkta oturuyorum, deli kar yağmış etraf buz gibi. bi baktım yakınlarda bi tane var. çağırdım yanıma geldi balık kraker verdim, iştahla yedi tabi. sonra etrafa bakındım anası var mı diye. hiç kedi olmayınca dayanamadım, soğukta kalmasın diye aldım kucağıma. lan dedim ben bunu bi gece odada tutayım ertesi gün bırakırım anası varsa gelir alır. sessiz olmak lazım, kapıdan girerken köpekler kokusunu aldı bunun bi havladılar. bizimkiler uyanmasın diye bunlara fırça kayıp eve girdim. bütün gece sessiz duran hayvan, tam bizimkilerin odasının önünden geçerken yüksek desibelden bir "miiüüüv" sesi çıkardı. annem kedileri sever, babam da hayvanları sever ama 3 yıl önce kuzenin kedisi pederin kafasına atladığından beri kedilere bi antipatisi var. "çıkar onu evden." diye bir ses geldi pederden. "baba ben onu şey kem küm" diyip katakulliyle odaya aldım. ertesi gün bulduğum yere bıraktım meğer anası varmış. geldi bunu aldı yarım saat kadar sonra, içim rahatladı benimde. yoksa dayanamaz eve alırdım ama bi sürü hayvan var bizim de maddi durum belli.
Mini mini bebek kedi. Yavru ördekler, yavru baykuşlar, civcivler ve bebeklerle birlikte dünyanın en masum ve en şirin canlıları.
insanın peluş battaniyeye sarıp, ayağında sallayarak uyutası geliyor. Biberonla süt de veririm ben ona. Uyurkenki hallerini görünce böyle ciddi ciddi melek olduklarını düşünüyorum. benim de olsa keşke.
büyüyünce sevimliliği geçer. köpek gibi değildir kedi sonuçta köpek her zaman sevilir. hem köpek hırsızdan neyden de korur evi. bak geçen bir şey gördüm küçük çocuk denize giderken engel oldu köpek engel olmasa çocuk gitse ölür giderdi o yavrucak. köpek candır gerisi heyecandır ayıqs.
Sevimli olurlar büyümeleri biraz sevimlilik açısından sancılı olur eski cazibeleri kalmaz ama hiç bir hayvanın gelişimi tavuk gibi olmaz civciv iken bu kadar tatlı bir hayvanın 1 ay içinde mutasyon geçirircesine değişmesi iç burkar.
O nasıl tatlı nasıl sevimli bir mahlukattir.. Henüz hiçbir canlının yavrusu bu kadar sevimli olmayi basaramamistir.. patilerinden öpülür, göbeği okşanır, strese can sıkıntısına moral bozukluguna birebirdir. Dayanamam lan ben yerim onu..
olsa da sevsek dedigimiz ve bu gece de sevemedigimiz. Ayrıca hayvanlar aleminin en şapşal bebeklerindendir*
