bende yok işte ondan. sevgili terk eder tamam da, ne kadar sevdiğim arkadaşım olduysa ne kadar değer verdiysem kayboldular arkadaş. peş peşe, bende sorun var sanırım, fazla değer verme, fazla sevme,.. arkadaşı bile korkutuyorum heralde. oysa çok sevgi böcüğüyüm gitmesenize vicdansızlar. neyse olsun her işte bi hayır vardır sonuçta. arkadaş da dostta gerçek olsa git mez, ne olursa olsun.
yılların,zamanın etkisiyle hiçbir görünür sebep yokken göle atılan bir taş gibi yavaşça yüzeyden kaybolan sonra da akla bile gelmeyecek kadar gönül sarayından da uzaklaşan arkadaştır,gece gece akla gelirse üzer.
herhangi bir ortamdan olabilir bu arkadaş.ilkokul 2.sınıftan,hafta sonları beraber gittiğiniz 'sözde' masa tenisi antrenmanlarından da olabilir,6 yaşında gittiğiniz tatil köyünde aynı şehirden geldiğinizi öğrenmenizle birbirinize söz verip ayrıldığınız çocuk da olabilir.her ikisi de o gölün görünmeyen kısımlarında olduğundan artık düşündürmez,üzmez insanı ama yine de tuhaf tuhaf dalıp götürür.
hele o şahsı yıllarca görmeden,aniden bir gün siz otururken bulunduğunuz mekana girerken görmek,o "samimi olmayan tanıdıkla muhattap olma" gerginliğine girmeniz,aceleyle telefona gömülüp tuş kilidini açıp kapatmanız.. onun sizi görüp görmediğinden emin olmadan sadece geçip gitmesini umut etmeniz zavallı bir şekilde.. son sohbetiniz "buluşalım ya mutlaka.olur mu?" şeklinde geçmiştir. olmuştur da değil mi? güya irtibatta kalmışsınızdır,görüşmüşsünüzdür. ama yine de geçip gitmesini istersiniz çünkü 13 yıl boyunca görmeyip,saçından sakalından zor tanıdığınız bu herifle konuşacak bir şeyiniz kalmamıştır. gecenin köründe bilgisayar ekranına konan sivrisinek kadar kayıtsız kalırsınız bu eski dosta,yıllar yıllar önce kan ter içinde antrenmandan çıkıp kana kana "link" içtiğiniz,beraber birkaç cılız buluşma,dostluğunuzu ilerletme teşebbüsünde bulunduğunuz çocuğa.. vakit geçer,insanlar hayatlarına devam eder ancak gördüğünüz ilk anda eski günleri hatırlatmak gibi bir özelliği vardır bu arkadaşın,tek kötü yanı budur.
bir dostu kaybetmiş olabileceğinizi düşündürür,her iki tarafın da eşit oranda ilgisiz kalmasıyla suçlu da hissedemezsiniz kendinizi. "lan iyi çocuktu,iyi eğlenirdik evvela" diye düşünmeye çekinirsiniz zira suçun %51'lik kısmının sizde olduğunu düşünmeye başlarsınız.
bu düşünceleri kafanızdan atamadan çocuk kalkar,tasasızca yürür gider.öylece kalıp,ne içmekte iseniz ondan bir yudum daha alırsınız.çevrenizde bir kız arkadaşınız yoksa sessizce "vay amına koyim" diye mırıldanırsınız...
