gülşen'in piyasaya çıktığı ilk zamanları anımsadıkça anormalleşmenin, kalitesizleşmenin, seviyesizleşmenin; kısacası piyasa ayak uydurmuşluğun bu kızcağızdaki boyutu daha da bir acı hal alıyor.
dün bir kanal da of of klibine denk geldim, gözlerim doldu. ne hayaller kurardık ozaman ları. şimdi ise çoluk çocuk sözleri ile yapılan şarkılar. üzüldüm açıkçası.
suçun sözlerinde değil ona yüklenilen anlamda ve ona o anlamı yükleyenlerde olduğu gülşen şarkısı. çocukken kullandığımız masum bir tekerlemeyi bile cinselliğe çekebilecek kadar basitleştiğimizin göstergesidir aynı zamanda. sevişmek sevişmektir, ne yatıp kalkmaktir, ne yatmaktır, ne düşüp kalkmaktır, ne de mercimeği fırına vermektir. ama olur mu, allah çarpar eğer "sevişmek" dersek, bu kadar da şekilciyiz işte. neyin sonucunda dünyaya geldiğini unutanlar ve aklı fikri uçkurunda olanların tepki gösterdiği şarkıdır aslında, trajikomik olan da budur.
düşünülenin aksine bunu dinleyen insanlar demet akalın ve serdar ortaç dinleyen insanlarla aynıdır. güzelim türküler varken bu hece hece söylenen (!) şarkıları neden dinlersiniz anlamam, anlayamam.
