Ömrüm boyu imrendiğim tiplerdir. Ben kolay kolay uyuyamam. En az bir saat günün muhasebesini yapacağım, ardından ertesi günü yaşayacaklarımı düşüneceğim ve plan yapacağım vs.
imrenerek baktığım insandır.
şükürler olsun öyle çok dertli biri değilim ama, ki yorgun ve uykulu bile olsam uyuyamıyorum o kadar kolay. vücudum adeta kolay kolay uyuyamayacak, günü uykusuz geçirmeye de hiç tahammülü olmayan bir şekilde programlanmış.
bir defasında antalyada otel kampına gitmiştim, oda arkadaşım kafasını koydu mu dalanlardandı şoke olmuştum.
cindir.
yani benim bu. istediğim zaman uyurum. en dertli ve takıntılı manyak olduğum zamanlarda bile 3 sn sürerdi uyumam. hayatımda yaşadığım en kötü günde bile on dakikamı almadı uyumak.
şimdilerde uykum çok sık bölünüyor ama yine de kolayca uyuyabiliyorum istersem. her şey bana bağlı.
Erken uyanmışsam ve gün içinde yorulmuşsam benimdir. Kafamı yastığın altına sokmamla uyumam bir olur öyle zamanlarda. Evet kafam yastığın altında uyurum.
Kendiyle konuşmak yok, tavan izlemek yok, sağa sola dönmek yok, günün muhakemesi yok, sorgu yok, sitem yok.
Aloooo insan mıyız ayol?!
Zannımca bu tip insanların vücutlarının gizli bir yerinde, artık orası neresiyse bilinmez, şalter var, evet evet şalter!
Kişi yatağa uzanıyor, yastıkla buluşma, şalteri indir ve horrrrrrrrrr!
Vay arkadaş!
a bu benim. askerde bile nöbet sırasında betona havlu serip 30 snye uyuduğumu söyledi badim. gamsız pezevenk o kadar çabuk uyunur mu demişti hatta. sanırım yattığın yerin rahat olması ile değil sizin rahat olmanız ile doğru orantılı bir aktivite.
