dokunmaya korkuyordum artık bir yeri çıt diye kırılacak korkusuyla. kıvrılmış vücudunu uzatmaya korkuyordum. burnundan midesine inen hortum değiştirilirken hareket ediyordu bir tek, o da canı yandığı için herhalde diye düşünüp yatağın ayak ucunda sessiz sessiz ağlıyordum. taksalar da bitse diye dua ederek.
konu olarak ele alınması afederseniz ergenim, şizofrenim, başım ağrıyor ne yazdığımı bilmiyorum, içime cin kaçmış falan gibi gerekçelerle mazur gösterilemeyecek olan konudur.
