geçen bende kendimle konuşurken birden lafa abajur girdi ona laf anlatırken komidin atladı derken gece lambası geldi baya koyu bi muhabbet oldu
en son komidin ve gece lambası tartışırken uyuyakalmışım.
bazen arabada oluyor o bana... el kol hareketleriyle kendimle sohbete dalıyorum. sonra yan arabadaki adam bakıyor falan... Ya elime telefonu alıp duruma hoparlörden konuşuyormuş süsü veriyorum. Ya da Süleyman Demirel selamı verip geçiyorum...
Takıntılı, uykusuz, aksi bir ruh hali yaratır net.
Küçücük bir taşı dağ yapar insan sonra. Kendimden biliyorum. Aile, arkadaş ve ikili ilişkilerde sırf şu durumdan dolayı büyük sıkıntılar yaşar..
aynen ya hemen hemen her gün yaşadığım durumdur. başka hiçbir insanla mümkünatı yok böyle konuşmamın. cidden bazen keşke başka biri olsaydım da kendimle arkadaş olsaydım, ne kadar hoşsohbet ve esprili biri derdim diyorum. çevremdekiler çok şanslı ama farkında değiller ya yazık.
+bu çok mu koyu oldu ya?
+yok bir de açık olacaktı!
bir de neden bilmiyorum norm'u düşünürken böyle oluyor. norm ender ve norm erman'ı gördüğüm zaman ona anlatacaklarım zaten alıp başını gidiyor.
bende laf lafı açmıyor da aklıma bana kazık sokanlar geliyor. hırsımdan kendimi s... sonra uyku kaçıyor işte. o yavşaklar karşımdaymış gibi sabaha kadar sövmeye başlıyorum.
