Laf lafı açtı ve geçen sefer iki kez başarısızlıkla sonuçlanan stalk anlarım geldi aklıma, inat ettim ve az önce aradığımı buldum. Sanırım cidden tehlikeli yaratıklarız.
bu konuşma esnasında kendimi güldürdüğüm bazen normalde düşünemediklerimi düşündüğüm için hüzünlendiğim olur zira en konuşmaya korktuğumuz şeyleri o Zaman diliminde kendimizle konuşuruz.
bir insanı en iyi kendi anlar,
şimdi delirdim mi,şizofrenmi oldum diye endişe etmesin, zira şu zamanlarda kimsenin seni dinlemek istediğini sanmıyorum.
ya demokrasi nöbetinde,ya sosyal medyada fenomen olma derdinde yada pokemon peşinde.
yaklaşık 5 senedir her gün yapıyorum. o kadar ilerledim ki bazen jest, mimik, el hareketleri ilede eşlik ediyorum konuşmalarıma. sonra kendimle konuşurken kendime kızıp duuvarı yumrukladığım oluyor. sanırım 3-5 seneye deliririm.
hatta laf lafı açmakla kalmaz,tartışma bile çıkar.o derece hararetli bi konuşmadir bu.
cok eglenirim bu durumdan,artik kendimi çok sevdiğimden mi yoksa delirdigimden mi bilemem.ikinci şık daha kuvvetli.
Ulan koca gün kaç kişiye selam verdim kac kişiyle muhabbet ettim bilmiyorum ama hiçbirinin muhabbeti bu kadar sarmadı. Artık bi sussam da yatıp uyusam amk.
insanın kendi sohbetine hasret kalmasıdır. kendi kendine bir şeyler düşünürken bir bakmışsın üç saattir muhabbet kaynamış. biz aştık, kafadaki gıybet team ile yardırıyoruz şu an.
