yatağıma yatmış, ölü gibi yaşadığım gerçeğiyle yüzleşmeden önce içimi dumanla doldurmak için kalkıp paketinden bir sigara çıkarıp yaktım. çekebildiğim kadar çektim içime. ay ışığıyla dudaklarımdan verdiğim dumanın odaya yayılışını izledim bir süre, gözlerimi kapayıp düşüncelerimi bastırmaya çalıştım en azından elimde ki sigara bitene kadar, en azından bu sigaranın dumanıyla ruhum kadar değersiz bedenimi zehirleyene kadar gerçeklerden kaçmak istiyordum.
gerçekler gerçekler, işte kaçılamayan, üstü bastırılamayan durumlardan biri, ne yapılsada o gerçek karşına çıktığında inkar edemezsin, değişitiremezsin onu, bi süre sonra pes edip buna alışmaya başlarsın yada çalışırsın, yatakta içilen sigarada belkide bu durumdan 5 dakika olsun uzaklaştırmaya çalışır ama nafile.
