çocukluğua dair hatırlananlar arasındadır. herkes aynısını hatırlar:
uykudaki kişi uykuda ve yatakta olduğunu bilmektedir, evet, uykudadır ama sıkışımışlığın verdiği rahatsızlık sonucu bilinci de yerindedir az çok, buna rağmen kendini yine de tuvalette zanneder, çünkü çok ama çok sıkışmıştır,*serap görüyordur belki de. nihayet dayanamaz, tuvalete ulaştığını zanneder ve oracıkta koyuverir.
önce "oh be" şeklinde rahatlanır, birkaç saniye sonra ilk başlarda ılık sonra da soğuk olan o ıslaklık ayılmaya sebep olur.
ayıldıktan sonraki ilk tepki "yataktayım. ama işedim?!" ya da "tuvaletti ya hani burası?" dır.
altını ıslatmak başlığını arattığımız zaman, direkt yatağa işemek başlığına yönlendirilen kavram. Şimdi aramızdan ulan bunlar aynı kavram değil diyen yazar arkadaşlarımız olacaktır, evet değil. moderasyon beni katagorize etme!
ebeveyne * karşı oluşmuş nefret duyugusunun çocuk tarafından bilinçli olarak açığa vurulması durumudur...
bilinci şurdadır ki; annesinin, kirli çarşaflarla, aşortmanlarla, kirle, kokuyla, söylenerek bir angaryaymış gibi uğraştığını gören çocuk, bu işi annesine daha çok yaptırmak ve bu sayede ona acı çektirmek istemektedir...
annelerin, anneannelerin, çocukların ate$le oynaması sonucu olacağını söyledikleri hurafe... $imdi aslında hurafe değil, yataga i$emek son derece reel bir eylem. yalnız ate$ten uzak durmaları için söylendiğinde hurafe olmaktadır bu kavram...
(bkz: bocalamak)
daha ileri bir boyutu için (bkz: batırmak)
