yastıkla çok uyumluyuz. Ben ona, o bana sıkı, sıkı sarılır. Deliler gibi seviyoruz birbirimizi. Bir an ayrılmayı ne ben, nede o göze alabiliyor. Pambık gibi narindir. Tabi bu birlikteliği kıskanan bir çalar saat var evimizde. Kendileri her sabah düzenli olarak bizi korkuttur. Kayın Validem sanıyor kendini, balkanlardan esen lodos gibi soğuk. Sabahları yastığın tepkisi "Nüffennn Nüffennn" oluyor. Sabahları o çaldıkça, polisin kapıyı kırıp yat, yat soylemesini bekliyor insan. Ne kadar acı, ne travmatik, ne alomatik, ne çilematik hayatım varmış.
