esas kızın esas oglanı baska bir hatun kişiyle gördüğünde, dublex evinin merdivenlerden koşarak cıkarak, kendini yataga atmak suretiyle yaptıgı harekettir.
çok heyecanlıydım. ilk defa bunu gerçekleştirecektim. türk filmlerindeki gibi koşa koşa yatağa atlayıp, yastığa kafama sokup ağlayacaktım. o anı düşündükçe daha da hüzünleniyor, adeta elim ayağım birbirine dolaşıyordu. odaya bu psikoloji ile girdim ve kendimi yatağa attım. o ana kadar iyi giden her şey birden tersine döndü. belim ağrıdığı için yatağı kaldırmış tahtanın üzerinde yatıyordum. o zaman hiç bir önemi olmayan bu ayrıntı yatağa atladıktan sonra önemini gösterdi.atlamanın etkisiyle koluma inanılmaz bir ağrı girdi. bacağımın bir kısmını hissetmemeye başladım. bari yastığa gömülüp ağlayım da ordan yırtayım diye düşünürken ikinci olumsuzuk baş gösterdi. evdeki elyaf yastıkları temizlensin diye makineye atmış, yerine hasır yastıklarla yatmaya çalışıyorduk. burnumu hasıra vurunca ne için ağlayacağımı unuttum. burnumun derdine düştüm. "tükürürüm lan böyle işe" diye bağırıp televizyon izlemeye devam ettim ve ardından ev arkadaşımın önerisi geldi: "abi aslında kanepede de olabililir bi dene istersen, şu ikili olanda". vazgeçtim ağlamaktan.
istisnasız herkesin hayatında bir kere bile olsa yapmak zorunda kaldığı eylemdir.
genelde küçücük minicikken yapılır.Sudan sebplerden dolayı hüngür hüngür ağlanır.
işin kötü yanı bunu yaş kemale erince yapmaktır.insanların daha da olgunlaştıkça ağlamaya meyilleride azalacağından yetişkin bir bireyin belirtilen davranışı sergilemesi demek gerçekten de vahim bir durum var demektir.
Bir başka ağlama şeklini ne güzel belirtmiş Cangiz Baba**
(bkz: nedendir bilemem gece olunca)
(bkz: sessizce ağlarım gece olunca)
