efendim yaşı kemale ermiş, hafiften alzheimer tutsağı olmuş, pek sevdiğimiz ve saygıda kusur etmemeye özen gösterdiğimiz ihtiyarlarımızın gerçekleştirdiği eylemdir. aynı zamanda buna huysuzluk da diyebiliriz. zira hemen hiçbir şeyden memnun kalmazlar, yaptığınız her şeye bir kulp takar, asla beğenmezler. biraz(!) fazla konuştuklarından mütevellit, ağızlarından çıkanları kulaklarının da ağır işitmesinden dolayı duymadıkları için, söylediklerine pek takılmamak, hatta hayatın tadı tuzu yapmak gereklidir. **
