24 seneyi bitirdiğim şu hayatımda geçmişe dönüp bakıyorum, şimdiki günlerime bakıyorum ve hep aynı gerçeği görüyorum. 24 senedir her zaman iniş çıkışlar olmuş, kazanılanlar kaybedilenler olmuş..
hep olanlardan ders çıkarmışım. aynı hatayı ikinci kez yapmamak için çabalamışım. aynı hatayı tekrarladığımda kendimi affetmesini bilmişim.
iyi insan olmaya çalıştım hep. başkaları için değil sadece kendim için. gece yastığa kafamı koyup duamı etmeden önce vicdan muhasebesini rahat verebilmek için. sabaha çıkamasam arkamda özür dileyecek kimseyi bırakmamak; sabah kalktığımda yanımda bulamayacağım insanların arkasından pişmanlık duymamak için.
arkadaşlarım oldu, yaşımın gerektirdiğine göre basbaya az sayıda sevgilim oldu. hala arkadaşlarım yanımda, sevgili dediğin yok ama olur işte..
neyse hayatımı gözden geçirmiyorum da; geçen gün bir tanıdığım kızla konuştum, sevgilisinin taktığı pırlantadan, aldığı arabadan ve onu ne kadar mutlu ettiğinden bahsetti. kimseye parası için birlikte demek ha vaaay demek istemiyorum ama insan ilişkisini bunlarla mı anlatır? benim bildiğim şunu yaptık, şöyle eğlendik şöyle kavga ettik ne bileyim hissi durumların özeti geçilir arkadaşa..
aynı gün bu kızla ortak bir arkadaşımızla buluştuk ve ben bunu ona söyleyince uzun uzun baktı ve hatalısın dedi..
hayat artık senin gibi salakların anladığı mutluluk ve huzur odaklı bir hayat değil. sen hayattaki mutlulukların içten geldiğine inanıyorsun. yanlışsın. hayattaki mutluluğun gösterdiklerin kadardır. araban, paran, güzelliğin. Sen hepsine sahip olduğun halde göstermiyorsun, kullanmıyorsun, seni daha iyiye -daha büyük zenginliğe, güzel çocuklara- taşıyacak adamı aramıyorsun. insanları aptalsa adam yerine koymuyorsun, aptalın seni daha çok göstereceğini, parlaklığına parlaklık katacağını anlamıyorsun. yaslanmak kolaylıktır ve dik durmanı sağlar dedi..
tokat gibi çarptı yüzüme laflar. yanımdaki insanın da böyle düşünmesi önce sarstı beni. sonra düşündüm yaslanarak dik durmak mı önemli olan yoksa sadece dik durmak mı?
ben hep yanımdakiler düştüğümde beni tutsun, ben de onlara aynı şekilde destek olayım derim. ama düşmemek için çabalar, kendi başıma dik durmayı yeğlerim. yaslanmak değil önemli olan dik durabilmek.
ama belki de birbirinden kuvvet alarak birbirinin gücünü kullanarak dik durmaktır esas olan.
tabi en doğrusu budur. ama yaşalnınca beliniz ister istemez bi bükülme evresinden geçecektir. ama amaç bedenin değil zihnin ve zhniyetin dik durabilmesidir.
