her gün, hiç uyanmak istemediğin halde, zorla uyanmak, her gün, hiç istemediğin halde onu görmek, her gün hiç olmaması gerekirken ağlamak istemek, her gün onu görmek istemeyip, ne yaptığını merak etmek, her gün sadece uyuyacağın için gecenin gelmesini beklemek, hayattaki hiç bir dertle ilgilenmemek, çünkü yaşamak istememek ve bu nedenle yaşamdaki şeyleri sahiplenmemek.
şiddetli aşk acısı çekenlerin içinde bulunduğu durumdur.sadece gerekli olan solunum gerçekleştirilir.diğer hayati fonksiyonlar ikinci bir emre kadar askıya alınır.
sanki birisi 'yeniden başlat' komutu vermiş size ama o tuş takılı kalmış gibi. nasılsın die soranlara öylesine iyiyim demek gibi. hayat sanki bir rutin gibi. yaşanması gereken herşey sanki birer dosya ve yüklü duruyor bünyenizde. yeri gelince program ekle/kaldır bölümünden bazı şeyleri çıkarıp bazı şeyleri katıyormuşsun gibi. makineleşme bu muydu acaba? yaşıyor muyuz? yaşıyor gibi mi yapıyoruz?
