hayatta kimseye bir şeyler adına söz vermeyin, sözünüzü tutamayacağınız bir söz, asla vermeyin! .. hayat gariptir; bir bakarsınız izmir'in sokaklarındasınızdır sonra bir bakarsınız çok sevdiğiniz istanbul'da..
ve bir söz verildi; yasemin çiçekleriyle geleceğim sana! .. izmir'de her zamanki gibi güneş ile bekliyorum; onu ve yasemin çiçeklerini.. meraklı gözlerim bir sağa bakıyor bir de sola ama o yok.. sonra gölge arıyorum, gölge..
biraz daha bekliyorum.. en sonunda vazgeçiyorum ve gidiyorum ..
sahi onunla nerden karşılaşmıştık?!
evet olaylar tam olarak şöyleydi: yine gözlerim kararmıştı, terlemiştim ve sonuç bayılmıştım; ah ah! o serum şişeleri nasıl sizinle anılarımız var.. bıkıyorum sizi görmekten.. ve işte ben orda görmüştüm onu.. ben onu o zaman sevebilirim sanmıştım.. sanmıştım..
ne gariptir ki.. aslında garip değil, şaşırma, şaşırma! o yalan söylemişti bana; her sözünde, her bakışında. ve ben saf kız inanmışım ona, neyse diyorum neyse. işte bana o gün, o umutsuz o perişan halimi görüp yaseminlerle geleceğim demişti, çünkü biliyordu ben onları seviyorum..
ve ben bunları düşünürken, o gelmiş bile yanıma ama yasemin çiçeği yoktu ellerinde..
oysa ki onlarla yaşadığımı biliyordu ama getirmemişti..
