normal bir insan gibi yasamsalligin butun gereklerini yerine getirmesine ragmen aslinda yasamayan insanin icinde bulundugu durumdur.
hani candan ercetin'in bi sarkisi var, muhim degil. sozlerinde yasar gibi yapip aslinda yasamama durumunu en hafif kelimelerle ifade etmis, hafif gorunen ama fena halde derinlere baski yapan..
"Ne yaptım biliyor musun
Daha çok şarkı söyledim
Sigaraya yeniden başladım
Alışveriş yaptım gereksiz
Ne yaptım biliyor musun
Bol bol seyahat ettim
Hatta yalnızlık çektim
Pişman oldum, kimseye söylemedim
Yani sustum genelde
Bazen de gülümsedim nazikçe
Dinlemediğim belli olmasın diye
Bitti buraya kadarmış dedim
Unuttum bile dedim
Avuttum kendimi sözde
Ama yine de akıyor gözyaşlarım
Islatıyor yastığımı
Seni özlediğim gecelerde"
yasamak icin tum gerekleri yapsa da ruhen yasayamiyorsa insan, sadece yasar gibi yapiyordur. hani bakarsiniz gozlerinin icine, sozde size bakiyordur; oysaki bambaska bir yerdedir. komik seyler soylersiniz, gulumser, o gulumseme dudaginin kivriminda asili kalir, donuklasir gitgide. eskiden olsa bagira cagira karsi cikacagi seylere boyun egmek, haksizliklara olanca gucuyle bagiracagi yerde sessiz kalmayi yeglemeye baslamak; yasar gibi yapmanin belirtileridir. torpulenmistir sivri kalan yonleriniz, bilindik kaliplara girmeye baslamissinizdir. ic sesinizin varligini unutmaya baslamissinizdir, baskalarinin sesleridir onu bastiran artik. birileri icin yasama zamanidir, kendi istekleriniz, oncelikleriniz rafa kaldirilmistir. ve siz, goz gore gore ruhunuzu idam sandalyesine dogru suruklemektesinizdir..
