geceydi, bahar rüzgarları esiyordu soğuk soğuk... tek başımaydım, korkmam gerekliydi normalde korkmuyordum; bir an önce eve gitmeliydim, içimden gelmiyordu. sadece yalnız başıma ağlamak istiyordum. kimse karışmamalıydı, sormamalıydı neden diye... ben tek başıma kendi ateşimde yanmak istiyordum, kimsenin acıyan o aptal bakışlarını görmek istemiyordum. ne ben onlara bunca zaman kendimi anlatabilmiştim, ne onlar beni anlayabilmişti.
neyse beni o an meşgul eden iki önemli şey vardı. biri sen biri sigaram... yaktım bir tane içime içime çektim, sonra bir tane daha, bir tane daha... sabah olacaktı ve ben bütün sigaralarımı içmiştim, şimdi sadece sen ve sen vardın. yasaktın bana, cezaydın, varlığın zehrimdi benim, öldürmeyen bir zehir...
kalktım ayağa zor yürümeye başladım, ayaklarım uyuşmuş oturmaktan. bir iki sendeledikten sonra toparladım kendimi, hava hala tam açmamıştı. kimsecikler yoktu sokakta, sonra ben delilikler yapmaya başladım. hiç bilmediğim, daha önce hiç geçmediğim yollardan yürümeye başladım. sebepsiz yere, öylesine...
sokaklardan birinde birini gördüm, ama bu sendin. inanamadım, nefesim heyecandan kesilecek gibiydi, zor dayanıyordum. sen bana yasaktın bunu biliyordum. olsaydı ne olurdu, sen sever miydin beni benim seni sevdiğim gibi? dertlerimizi, yediğimiz yemeği paylaşsak sevebilir miydin?
bir çılgınlık sana doğru yürüdüm, ateşe yürümek böyle birşey olsa gerek diye geçti aklımdan. fakat çok geç olmadan acı gerçeği anladım, o sen değil benim beynimde gözlerimden gitmeyen hayalinmiş.
sabah oluyordu, evime giden yola döndüm, giderken geceden beri akmayı bekleyen gözyaşlarım akmaya başladı.
kendime geldim, hayat devam ediyordu. seni değil başkalarını sevmeliydim, yalandan olsa bile sevmeliydim...
Sevmek yasak değildir. insanın haklarından biridir. Aşksız hayat olmaz olamaz.Aşıkları ayırmak çok büyük günah ve ayıptır. Bu kriterlere bakarsak onu sevmek yasak değildir.
