içinden bir parçanın söküldüğünü hissettiğin andır. ev arkadaşından ayrıldığına mı, hayattaki kendine ait tek şeyden kopacağına mı, bir daha böyle bir fırsatı yakalayamayacağına mı yanarsın? öylece kalakalır beynini tırmalarsın. gözünün önünden bir bir geçer. eve ilk adımını attığın an, ev arkadaşınla ilk sohbetin, ilk içişlerin, ilk dansedişlerin ve hatta ilk kavgaların. özlem ne acıymış! özleyeceğini bilmek, bilerek gidivermek ne zormuş ...
