can dündar'ın 2 sene önce şemdinli olayları sırasında yazdığı bir yazının ismidir. yazıda yıllardır bu ülkede yaşanan olaylarda duruş netliğimizin neden olmadığı dile getiriliyor ve her döneme yazı 'cuk' tabiriyle oturuyor. geçmişte ki; idamlara, darbelere, susurluka, ergenekona..
--spoiler--
'Genç yaşta annesini kaybetmiş bir arkadaşım bahsetti "yas eksikliği" sendromundan... Annesinin acısını unutabilmek için hemen yoğun bir ilişkiye girmiş. Çok bağlanmış. Ayrılınca da yaman bir aşk acısına düşmüş. Çökmüş. Kendi başına atlatamayacağını anlayıp bir psikoloğa gitmiş. "Senin asıl sorunun aşk acısı değil, yas eksikliği" demiş psikolog...
"Annenin yasını tutmadan yeni bir ilişkiye girmişsin. Biriktirdiğin acılar, ayrılıkla katlanmış." O yüzden önce yas eksikliğini tamamlaması gerektiğini söylemiş. "Annenin fotoğraflarını çıkar yeniden, ona mektuplar yaz, mezarını ziyaret et. O acıyla yüzleş. Ondan sonra ayrılık acısıyla daha kolay baş edersin" demiş.
Arkadaşım annesine mektuplar yazmamış gerçi; ama gecikmeyle de olsa tutmuş yasını... O sayede üstesinden gelmiş acılarının...
Maziye gömdüğü kederleri birer birer çıkarıp ilmek ilmek çözmüş ve nihayet yüzü gülmüş.
Onu dinlerken Türkiye'nin başına gelenlerin biraz da "yas eksikliği"nden kaynaklandığını düşündüm. Ne çok tutulmamış yas, verilmemiş hesap var tarihimizde; düşünsenize...
Düşe kalka sürdürmeye çalıştığımız demokrasimizde ne darbeler, ne katliamlar, ne darağaçları var. Kapanmış dosyalar, kapanmamış yaralar... Yasını tutmadık hiçbirinin... Menderes asıldığında alkışladık.
Deniz'lerle intikam aldık. 17'lik çocuğu yaşını büyütüp astık.
işte daha dün o kanlı 1 Mayıs'ı yeniden hatırladık. Onu da gömmüştük hafızamıza, diğer faili meçhullerin yanına...
90'larda yeni kurbanlar istedi kanlı toprak; yeni cenazeler taşıdık. Susurluk'u çözmeden unuttuğumuz gibi Şemdinli'yi de arşive kaldırdık.
Hesaplaşmadan unuttuğumuzdan, unutup yeni maceralara koyulduğumuzdan, inatla peşimizden geldi biriken acılar...
Eski aşkın acısını yenilere taşıyarak çoğaltan bir divane gibi yaşadık.
Her darbe bir öncekinden daha ağır; her kriz eskisinden daha derin oldu.
