fotoğrafta sen ve istenmeyen bir kişi daha olduğunda, istenmeyen kişiyi yok etmek için onun olduğu kısmın yırtılmasıdır. evvela bunu yeni nesil pek bilmez malum artık devir değişti teknoloji ilerledi. photoshop la falan hallediyorlar işlerini.
bugun albümlere bakarken farkettim. o kadar çok kenarı köşesi yırtık fotoğrafım var ki.. 31 yıllık ömre sığmayacak kadar fazla yaşanmışlıklar.. geride ne insanlar bırakmışım. fotoğrafların kenarlarını yırttım.. arkadasları, sevgilileri bir an bile düşünmeksizin yırtıp attım.. intikamını hayat aldı. hayatta benim bir köşemi yırttı kenarı yırtık bir fotoğraf misali... bir yarım her daim uzaklarda...
o fotoğrafa, fotoğraf bütün halindeyken bakmak bazen, küçük ve oksijensiz bir yerde bağırmaya çalışan insanın boğazlarının patlayacak gibi olması kadar acı dolu birşeydir. çünkü anıları hatırlatır. çünkü o anı tekrardan, içiniz buruk bir şekilde yaşarsınız ve bilirsiniz ki o günler geri gelmeyecek. gelse bile fotoğrafın çekildiği an rüzgarın savurduğu yaprak, aynı şiddetle savrulmayacak. savrulsa bile savrulan yaprak o olmayacak, o an gelen koku burnunuzun direğini sızlatsa da yeni koku başka olacak. eskiye hasret, eskiye sevgi.. çözüm ise ya fotoğrafı yok etmek ya da tamamını kaybetmemek için yarısını yırtmak. canınızı acıtan kişiyi fotoğraftan kaldırmak. fakat akıldan çıkaramamak.. çünkü biliyorsunuz ki o fotoğraf onunla çekildi...
bazı filmlerde, kimliği belirsiz bir seri katilin, o olduğu anlaşılmadan önce eşyaları arasında rastlanan ve dedektifin gözlerinin faltaşı gibi açılmasına sebep olan, gidişat belirleyici fotoğraf.
--spoiler--
fotoğraftaki kişi seri katilin kurbanlarını andırmaktadır.
--spoiler--
