Biz, kendini yetişkin sanan iki kırgın çocuktuk yalnızca. Tüm sevmelerimiz, sevişmelerimiz, derin sandığımız konuşmalarımız, hayata dair çözümlemelerimiz...
Sevmelerimiz heves, sevişmelerimiz ciddiyetten uzak, konuşmalarımız sığ ve çözümlemelerimiz ancak bu kadar hakikatten uzak olabilirdi.
Olduk sandık, biz büyümüştük, olgun insanlardık. Başarmıştık, bilgeliği tekelimize almıştık. Artık her şeyi biliyorduk.
Hayır, henüz değil canımın içi... Daha vaktimiz var...
