bir başlık. nefes alıp verebiliyor isem, ortalama bir sağlığım da var ise, sadece yarına değil yarınlara umutla bakılır. bir de sevdiğim yanımda ise ben daha ne isterim çok şükür.
yarın kötü de geçse özgürlüğüme.ulaşmama bir gün daha yaklaşacak olmak.
çalışmay başlamadan intihar falan etmeyi düşünmüyorum. yine aynı bok olursa ki olmayacağına eminim çünkü kumanda benim elimde olacak ne kadar kötü kullanabilirim, o zaman bakarız.
bu entrye ne yazsam diye düşünüyorum dakikalarca. nedenim yok açıkçası. hani hedefim falan yok, öyle beni delicesine önemseyen de yok (aile harici). insana kendini sorgulatan başlıktır.
Arkadaşlar, haydi artık saflar dizilsin!
Uzak, yakın ufuklardan koşup gelerek
Belde çelik kılıç, içte çelikten yürek
Taşıyanlar saflardaki yerini bilsin!
Bir çığ gibi yürüyelim gözler ilerde;
Keder, elem her ne varsa geride kalsın!
Tehlikeler duman gibi tüterken yerde
Arkadaki her düşünce sönüp ufalsın.
Kahramanlar yürük gider ölüme karşı,
Bir sevgili gibi onu basar bağrına!
Bak, uzaktan çalınıyor bir zafer marşı,
Yürüyelim şu doğmakta olan yarına...
Sen ne kadar güzel şeysin, ey şanlı ölüm!
Bizim bütün talihimiz sende saklıdır.
Ey dünyada her yiğite nişanlı ölüm,
Zevki sende arayanlar elbet haklıdır.
Köprüköy'den, Pilevne'den gelen ses nedir?
Çanakkale şehitleri dirildiler mi?
Çocuklarda yeni doğan bu heves nedir?
Kocamışlar bir sır için gençlik diler mi?
Saflarımız seylerse de yine ileri!..
Düşenlerin kanlarından doğar bir şafak!
Haydi sarssın yeri, göğü cenk türküleri;
Kanımızla burda yarın güller açacak.
