sevdiklerimden, kırdıklarımdan, üzdüklerimden birer birer helallik ister, geriye kalan zamanımın bir kısmını ailemle artanını da tövbe ve duayla geçirirdim.
muhtemelen yüzyılın katliamını gerçeklestirirdim. sadece bana degil, kime olursa olsun agır acılar çektirmis insanlar bugun çok acı sekilde can verirlerdi.
yapmama nedenim, tek korkum sicil, ve hapis.
not: Dürüst oldugumda insanları korkuttugum da ayrı bir gerçek iste.
Sadece not bırakırdim. Söyleyemediklerimi, içimde kalanları. Hepsini her şeyi yazardım. Sonuna da hadi şimdi gidin benim için bol bol ağlayin yazardim*
hakettiğini düşündüğüm birkaç kişiyi daha yanımda götürürdüm sanırım.
yaşama amacı kendisi olan ve ufak bir gülümsemeyi bile karşısındakine çok gören tanıdık/tanımadık herkesi öldürürdüm.
ölüme 1-2 saat kala da tüm telefon rehberimi baştan sona arar, herkesi ne kadar çok sevdiğimi son kez haykırırdım.
milletle barışıp helalleşirimve aşık olduğum kıza seni seviyorum der tuta dudaklarından öber evden 500tl alıp bu parayla The Macallan Single Malt 70 cl viski alıp yanınada bi paket marlboro alıp ölüm saatimi beklerdim şöyle hafif bir müzik eşliğinde.
hayatımı sorgulardım herhalde, bu aralar sık sık yaptığım gibi. Gençlik yaşları gelip geçmeye başlamış, daha dün gibi anımsadığım olayların üzerinden neredeyse 10 yıl geçmiş. Murat göğebakan ölmüş. Anadolu rock gitmiş anlık şarkılarla hayatı deli gibi tüketen bir nesil yeşermeye başlamış. En saf duygularla yaşayan insanlar aşağılanmaya başlanmış, cahilliğin eğitimsizliğin yüceltildiği bir topluma dönüşmeye başlanmış bu ülkede ölümden sonrası en son düşüneceğim konu olurdu herhalde. Sigaramı yakar çayımı demler ölümü beklerdim. Böyle.
annemin babamın kardeşimin yanına gidip sarılırdım öperdim. ölene kadar ağlardım galiba.
kankalarımla buluşup son defa onlarla vakit geçirirdim.
duygulandım ölmek istemiyorum ben!
