cem karaca'nın ilk olarak 1984'te çıkardığı die kanaken albümünde beim kaffee* olarak söylediği ve bu halinde almanya'daki yabancıların horlanmasını konu edinen şarkı. bu da şarkının almanca hali için:
çok derin anlamlar ifade eden şarkı ve söz kalıbı. günümüzde bilumum kendini tasavvuf ehli zanneden, kofti sosyalist ve ulus-devlet, sosyal demokrasi ve burjuva demokrasisi nedir bilmeden, putlaştırdığı simgelere tapan ve bunları rant için kullanıp kendi egosunu tatmin eden, kansere çare bulup, yeni bir gezegen keşfetmişçesine "hayatın anlamını çözdüm ben hacı, taşağım yere gelmez artık" nidalarıyla ortada dolaşan ve bu suni realist (!) dünyasında kendi girdaplarında boğulan insanlara ithaf edilecek en güzel üç kelime.
her zamanki köşenizde
her zamanki barınızın
önünüzde viski ve havuç
ve bir eliniz çenenizde
kaşınız hafifçe yukarıda
bakışlarınız ne kadar bilgiç
hiçbirşey üretemeden
sadece eleştirirsiniz
sinemadan siz anlarsınız
tiyatrodan, müzikten
heykel, resim, edebiyat
sorulmalı sizden
ekmeğin fiyatını bilmezsiniz
ama ekonomi, politika
karılarınızı döverken siz
ne kadar bilimselsiniz
bu yaz yine güneydeydiniz
bol rakı, güneş ve deniz
herşey bir harikaydı
ancak yerli halkı beğenmediniz
burda da, orda da o aynı barlar
hep o aynı yarım porsiyon aydınlık
aynı çehreler, aynı laflar
vallahi hiç değişmemişsiniz!
