insanın içinde sızısı dinmeyen bir uhte bırakan, her aklına geldiğinde gözünün önünden bir şerit misali geçen anıların içinde onu keşkelere boğan ve kaderin cilvesi, nasibin böylesi diye avuntular üretirken alnımıza yazılmışsa hani belki birgün diye üç noktayla biten cümlelere vesile olan tatsız duygudur; ve evet şarkılara konu olmuştur, tadı damakta kalan, insana ah çektiren şarkılara...
"Bırak boş kalsın elim
Yol yakınken dönelim
Arkadaşım ol yeter
Böylesi daha güzel"
defalarca dedim, suan yine diyorum, anlayana kadar da demeye devam edecegim. uzuntuler, pismanliklar olmasin istiyorum, her sey oldugu gibi kalsin. devami gelmeyecek bir seye baslayamam, yapamam bunu sana, kendime.. kacmak degil bu yaptigim, olmayacak duaya amin dememek sadece. ac gozunu, gor gercekleri. savas; ama benim icin degil. biliyorum bi gun anlayacaksin bu soylediklerimi, bir gun.. uzak olmasin o gun..
