ben buna hassiktir lan ordan diyorum. babalar gibi bizimdi.
arkadaş futbolda şu kural vardır: maçı, son düdük çalmadan bırakmayan takım kazanır.
bunu başaran biziz bu turnuvada.
buralara gelmemiz, bileğimizin gücüyledir. tabi duaları unutmuyoruz.
hiç oturup adam akıllı maç izlemeyen ben oturdum bu maçı izledim. bu arada milli maç izlemek bayagı bir heyecanlıymış. neyse bence türkiye sonuna kadar haketti bu galibiyeti. hakeden taraf kesinlikle hırvatistan degildi. inandılar ve başardılar.
yersiz bir açıklama. kazanmışız maçı, turu atlamışız, hepimiz zafer sarhoşuyuz. niye böyle bir gereksiz düşünceye sahip olunsun ki? olan olmuş, yarı finalist olmuşuz, değiştirilemeyecek şeyleri neden polemik haline getirme ihtiyacı duyulur ki?
son bir dakikada oyunu soğutmak, faul, taç vs. yaptırıp zaman kazanmak gerekirken çocuk ruhuyla ikinci golü aramaya çabalayan bir hırvatistan için sırf maç istatistiklerine bakarak söylenebilecek söz. velev ki tüm maçları bala göte kazanmış olalım, her zaman iyi oynayan kazansa yunanistan avrupa şampiyonu olamazdı, zira ne zaman maçlarına baksam afakanlar basıyordu içimi, hiç değilse bizim maçlarda hep kızgın kumlardan serin sulara hissi yaşıyoruz, bak nirvana'ya ulaşan sayısız türk var şimdi.
o değil de her milli takım maçının sırlar dünyası havasına bürünmesinden korkar oldum, unuttuğum duaları geri hatırladım lan.
oyunun hiç bir anında üstünlük kuramayan hırvatistan ın hiçbir şekilde maçı haketmediği için yanlış önerme. türkiye miz en azından oyunun bazı bölümlerinde üstündü, genelde golü arayan taraftı. son dakikada gol attık diye mi hakeden taraf olamıyoruz. o zaman varsın olmayalım be gülüm. yarı finalde biz varız ya gerisi yalan. işte belgesi;
(bkz: 25 haziran 2008 almanya türkiye maçı)
yarı finali hak eden takım maç içinde çok pozisyona giren takım değil 119.dakikada gol yese dahi pes etmeyerek 122.dakikada beraberlik golünü atan takımdır.
böyle bir bakış açısına bu tip galibiyetleri yeni almaya başlamış olmamız sebebiyle "aşağılık kompleksinden kurtulamamak" diyebiliriz. ama eğer hazmettiğimiz bir başarı geçmişimiz olsaydı bu bakış açısı "tersine bakabilip rakibi gerçekçi değerlendirebilmek" olacaktı.
bu maçta oynanan oyun ve varılan netice tam tersi şekilde cereyan etseydi bugün neler söylüyor olacaktık sorusuyla desteklediğim durum.
maçın toplasan toplasan 10 dakikası hariç adamlar her açıdan iyiydi. girdikleri gol poziyonlarından, hücum zenginliklerine futbolun güzellikleri hep hırvatlardan geldi. bunun karşısında pozisyona girmeyi bırak kaleye şut bile atamayan bir türk milli takımı vardı.
bir türk olarak bunu söylemeliyim. söylemeliyim çünkü ilerde uğrayabileceğimiz rezalet mertebesinde bir sonuç suratımızda patlayabilir.
bu maçın neticesi en azından iki farklı hırvatistan'a yenilmekti bence. maç boyunca ne yaptık daha doğrusu ne yapabildik bunu sorayım hiç olmazsa.
hele hele hakemin uzatmalara hiç yoktan iki dakika uzatma vermesi akıl alır gibi değildi. adam türkiye'nin gol atmasını bekledi sanki.
bu hırvatistan ki ingiltere'yi o muhteşem maçta (bkz: 21 kasim 2007 ingiltere hirvatistan maci) yenmiş. bu şampiyonada almanya'yı pel perişan etmiş. futbola bunca güzellik katan bir takımın burda elenmesi futbol oyuna adına kelimenin tam anlamıyla yazık olmuştur.
bu hadisenin futbol yönü. birde moral yönü var orası ayrı.
milli takımımıza gelince açıkçası mostar köprüsü için bu maçı kazanmalarında havalara uçtuğumu söylemeliyim. o köprü hırvat topçusu tarafından yıkıldı. bosnalılar için sevindim ben. bu, devletler düzeyinde bir avrupa kupası. avrupa birliği üyesi olmayan müslüman bir ülkenin hangi yolla olursa olsun bu seviyelere gelmesi çok önemli. dünya'nın batısıyla doğusu arasında fark için önemli. çin'e kadar muazzam bir coğrafya bu sonuçla havalara uçmuştur hiç şüphelenmeyin.
