penceremden dışarı baktığımda uçsuz bucaksız gökyüzü tam karşımda duruyor. Ama bazen öyle bir an geliyor ki minnacık maviliği bile zar zor görebildiğimiz o ev geliyor aklıma. Perdeyi sonuna sonuna kadar açıp avaz avaz bağırmak istiyorum o zaman. Onun yerine yatağıma büzülüp ağlıyorum sessizce.
