görevini yapan insanları bir kez daha harcama girişimi olan adli bir sürece siyasi amaçlı bir müdahale ile tekrar gündeme gelen adli yapılanmandaki bozukluklar ve yargı reformu tartışmaları sırasında vurgulanması gereken yaklaşımdır. yargının bağımsızlığı tarafsızlığına bağlıdır. bir yargı organı veya mensubu tarafsız olarak işini yapabildiği sürece bağımsızdır. bu bağımsızlık tarafsızlık kavramını bir kez bile ağzına almayan bazı yüksek yargı mensuplarının anladığı şeklinde başına buyruk olmak, hataları ile ilgili yine kendisi gibi inanan küçük bir yargıç grubu dışında kimseye hesap vermemek değildir. yargı mensupları önce tam anlamıyla tarafsız olmalıdır. ne karşısındaki sanık veya müştekilerin birinin tarafını tutmalı ne de evrensel hukuk ilkeleri ve temel hak ve özgürlüklerin korunması dışında herhangi bir düşünce, görüş, değerler bütünü veya ideoloji açısından değerlendirmelerde bulunmalıdır. bunu yapamayan yargı mensubu tarafsız olamadığı gibi bağımsız da değildir. mensubu olduğu ideolojinin penceresinden bakarak kararlar almayı normal kabul etmek hukuk katliamıdır. evrensel hukuk normlarını hiçe sayan ideolojik yaklaşımlar ne tarafsız ne de bağımsızdır. tarafsızlık kelimesini telaffuz etmeden bağımsızlık lazım diyenler ya en temel hukuk normlarını unutmuş olanlar ya da yargı diktası arzusunda olanlardır.
