- maddi, manevi bir insana destek olmaktır.
- birisinin yapamadığı bir iş olduğunda, o işi onunla paylaşmaktır.
- zorda kalan kişinin, zor anında yanına gidip, onun için faydalı birşeyler yapmaktır.
olay bir arkadaşımın başından geçmiştir. çocuk ailesiyle her yıl gittiği gibi kampa gidip eylenmek gezmek, görmek , stres atmak istemektedir. herşey iyi ve güzel devam ederken beklenen an gelir çatar. kampın son günüdür. nasıl geldiyseniz öyle gitmeniz gerekmektedir. ama ve lakin; millet sanki kampta kalmaya değil taşınmaya gelmiş. dolaplar mı dersiniz? televizyonlar mı? yoksa açılıp kapanan ve etrafında 12 tane pilastik sandalye bulunan masalardan mı ah sormayın gitsin. ve tipiniz biraz bizim arkadaş kadar mazlumsa hepsini siz toplarsınız efendim. olum şuraya gel dolap var, yardıma gelin lan dolap üstüme düştü gibi seslere ilk kulak verirsiniz. yazıktır size. hayattan bıkarsın sıçarsın böyle kampın içine.*
eskiden çoook eskiden insanlar o kadar asil ve duyarlıymış ki sağ elin verdiğini sol el bile görmezmiş... sonraları insanlarda yaptıklarını anlatma, hatta bunu hava atma şekline dönüştürme huyu belirmiş yardım yapar ama yaptıkları yardımları anlatır olmuşlar ballandıra ballandıra sağda solda... yardım yapılanın gururunu da hiçe sayarak üstelik...ki bu zamanlar bile iyi zamanlarmış aslında nereden bilelim günümüzdeki gibi yardım bile yapmadan, hiçbir konuda duyarlı olmadan bir de yardım yapıyormuş gibi havalar atan bir toplum içinde olacağımızı...
hatta ve hatta yardım derneklerine bile güven kalmayan devirlerde yaşayacağımızı....
şu an insanların acıma endeksli olarak yapıldığına inandığı eylem. yardım etmek mevzusunun açılması bile çoğu ortamda destek olma isteğinizin acitasyon kavramıyla söndürülmesine yol açıyor ne yazık ki. yardımın olduğu dünya istiyorum. yeşillik, çiçekler, gülen yüzler falan.
kentkart doldurmasını bilmeyen teyzeye yardımcı olmaktır. yardımcı olurken treni kaçırmaktır. treni kaçırırken aynı zamanda midterm sınavını kaçırmaktır.
insanlık için , vicdanınızı rahatlatmak ve manevi olarak kendimizi daha güçlü hissetmek adına yapmaktan vazgeçmememiz gereken durumdur. Ne yazık ki bu hassasiyete sahip kişi sayısı o kadar az ki bırakın yardım etmeyi köstek olmak herkesin daha da işine gelmektedir. Bunun altında yatan temel nedenin " önce ben" vurgusu olduğunu düşünüyorum. kendimizi düşünmekten başkalarını hep göz artı ediyoruz bu çok net bir olgu.
Yukarıdaki linkte bir kişiye yardım etmemenin bedelinin belki de hiç farkında olmadan "ölüme" sürüklediğini göreceğiz. erken müdahale ile düzeltilebilecek ya da iyileştirilebilecek bir hastayı yol kenarına bırakıp kaderine teslim etmek nasıl bir vicdansızlıktır sorgumalamak gerekir.
Hayatta "biz"den daha değerli olgularında olduğunu unutmayalım. Yardım etmek illa maddiyata dayalı bir kavram değildir. Lütfen daha duyarlı olalım.
Sadece maddi yapılmaz. Bazen bir bakış bile yardımdır. Karşıdakinin ruhsal durumunu bilmeden yardim edilmez, edilemez. Yoksa ortaya dilencilik kültürü çıkar. Başka da bi şey çıkmaz.
