dini kitaplarda geçen yaratılış masalının bilime ve akla aykırılığıdır.
`diğer dinlerin ve son din islam'ın ortaya çıkışında bilinen 4 element vardır, bunlar yaşam elementi sayılır. ateş, toprak, hava ve su. dinler de bu düşünceye dayanarak insanın ham maddesinin toprak, şeytan ve cinlerin ise ateş olduğunu iddia etmiştir.
şeytan, ateşten yaratıldığı söylenir. ateş canlının yapısına temel oluşturacak bir madde, bir element, bir varlık değildir, elementlerin oksijen ile tepkimeye girmesiyle ateş oluşur ve tepkime bittiğinde ise yok olur. bir de şu var, madem şeytan bizim görebildiğimiz ateşten yaratıldı ve dünyada dolanıp aklımızı çelmeye çalışıyor, o zaman şeytanı niçin göremiyoruz? eğer tamamen enerji olduğu için göremiyorsak, o halde tamamen enerji olan bir şey de yanamaz yani ateş olamaz.
cinlerin de durumu aynıdır, ateşten yaratıldığı söylenir.
insanın topraktan yaratıldığı söylenir halbuki insanın yapısında toprak yoktur, temeli proteindir. insanın yapısı, proteinlerin hücreleri ve dna'yı, hücrelerin birleşerek dokuları, dokuların organları, deriyi, tırnağı vs. oluşturmasına dayalıdır. o halde toprak bunun neresindedir?
yine o çağda güneşin dünya etrafında döndüğü, dünyanın evrenin merkezi olduğu ve insanların da bu merkezin özel canlıları olduğu inanışı vardır. bu inanışa göre de muhammed, güneş geceleri nereye gidiyor sorusuna şu yanıtı vermiştir;
arşın altında secde yapmaya gider; bu maksatla izin ister, kendisine izin verilir. secde edip kabul edilmeyeceği, izin isteyip izin verilmeyeceği zamanın (kıyametin) gelmesi yakındır. o vakit kendisine: geldiğin yere dön! denir. böylece battığı yerden doğar. (buhari, tefsir ya-sin 1, bedul-halk 4, tevhid 22,23, müslim, iman 250, (159), tirmizi, tefsir, ya-sin, 4225)
görüldüğü gibi, muhammed güneşin dünya etrafında dönmediğini bilmediğinden bu şekilde cevap vermiştir.
kuran'da da yine bu inanışa göre bir ayet vardır; güneş, kendisine tayin edilmiş bir yere doğru akıp gider.(yasin, 36:38)
ayrıca arş'ın altına secde etmeye gider inanışı da o dönem dünyanın düz olarak kabul edilmesine dayanır. bu düşünceye dayanarak da güneşin doğduğu ve battığı yer şeklinde 2 ayrım yapılmış, zülkarneyn'in güneşin battığı yere ulaştığı iddia edilmiştir.
sonunda güneşin battığı yere kadar ulaştı ve onu kara çamurlu bir gözede batmakta buldu, yanında bir kavim gördü. dedik ki: "ey zu'l-karneyn, (istiyorsan onları) ya azaba uğratırsın veya içlerinde güzelliği (geçerli ilke) edinirsin." (kehf suresi, 86)
halbuki dünya evrendeki milyarlarca gezegenden sadece biridir ve güneşin etrafında dönmektedir, yani maalesef ki özel değiliz. dünya düz de değildir,
yine yaratılış masalına göre tanrı dünyayı 6 günde yaratmış, son gün ise dinlenmiştir. yine görüldüğü gibi tanrı kendi niteliğine yakışmayacak şekilde, son gün dinleniyor ve yine insan takviminde bir haftaya eşit olacak sürede yaratılış olayını gerçekleştiriyor. kuranda sizin katınızda bir gün tanrı katında 50 bin yıl ve bir başka ayette de bin yıldır denilerek iki farklı iddia sunuluyor. büyük olanı alacak olursak 6 gün tanrı katında 300 bin yıla denk geliyor, evrenin oluşumundan insanlığın oluşumuna dek geçen süre ise milyarlarca yıl.
doğada her şey belirli bir sisteme dayanır, doğa kanunları her şeyin düzenleyicisidir ve her olayın bilimsel bir açıklaması vardır. eğer bir yaratıcı varsa, bu yaratıcının topraktan şekil verip dünyaya göndermesi onun niteliğine, bilime ve akla aykırıdır. olması gereken, tanrının canlıları evrimle yaratmasıdır. eğer bir yaratıcı varsa gerçek olan, canlının oluşması için doğa koşullarını hazırlaması ve canlılığın oluşmasıdır.
inanç, gerçeği bilmek istemeyenler için vardır. dinler insan egosuna hitap eder, sizler özelsiniz, evren sizin için yaratıldı, her şeye yeten bir güç sizleri kolluyor, iyi bir kul olursanız cennete gireceksiniz. bu yüzdendir ki, insanlar gerçeği bilmek istemezler ve egolarının isteğine uygun olan şeylere inanırlar.
