bu yazar türünün ki sözlük içinde hatrı sayılır bir populasyon oluşturur, en karakteristik özelliği ekşi sözlük orijinli popüler başlıkların tıpatıpını sol frame'e aşırmasıdır.
açarsınız ekşi sözlüğü, diyelim ki x başlığı hayli hareketlidir, o gün hakkında bir çok entry girilmiştir, hemen göze batmaktadır. daha sonra gelirsiniz uludağ sözlüğe bir de bakarsınız ki ekşi sözlükteki başlığın aynısı uludağ sözlükte arzı endam etmektedir. sözlük adına son derece can sıkıcı bir durum.
ya bazıları ciddi anlamda yaratıcılık yoksunu ya da klon olma konusunu yanlış anlıyorlar.
yaratıcılıktan yoksun uludağ sözlük yazarı için tarkan söylüyor:
başkası olma kendin ol
böyle çok daha güzelsin
ya gel bana sahici sahici
ya da anca gidersin
orhan pamuk'un kara kitabı'nın bir yerinde şöyle bir epigraf yer alır ki çok severim:
üslupta şahsiyet taklitle başlar
bu cümle madalyonun tam da öteki yüzüne işaret ediyor. insanın kendi sesini, kendi kimliğini bulabilmesi öyle pek de kolay bir iş değildir. ve çokça hata yaparak, deneye yanıla, düşe kalka ilerleyen bir süreçtir. bu durumun elbette farkındayım.
öyleyse sorun ne?
sorun ve eleştirdiğim konu, uludağ sözlük yazarlarının ve bizzat sözlüğün kendisinin, kendi üsluplarını ararkenki yalpalamaları, savrulmaları, başka sözlükleri taklit etmeleri değil. sorun kendi sesini bulmaya dair bir çabanın olmayışı, bunun zorluklarından kaçınıp hazıra konma.
yani tam da şu: ekşi sözlükte pişer uludağ sözlüğe de düşer
