off. yiyen insan için bok gibi bir hadiseydi de... anlatayım... selam olsun ona...
lise dönemi, tenefüsteyiz, yaklaşık 8-10 kişilik bir grup olarak seçilmiş birini keklemeye karar verdik.
şaka şu: kurban ayakta bir vaziyette sıranın üstüne ellerini koyar, kurbanın arkasında duran şerefsiz arkadaşımız da, çocuğun kafasının üstünden sıranın üstüne bir demir para bırakır. mesele, o paraya, sırada birden fazla sekmeden elini koyup, o anda parayı çat yakalamak. -bu sekansın 1 saniye gibi kısa bir süre sürdüğünü vurgulamak isterim.- (devamı sonda)
...
tabii önce bu zavallının yanında ayarlı adamlar tarafından bir iki sahte show yapıldı, "lan kimse yapamıyor bunu! yakalanmıyor!" imajı vermek amaçlı. neyse, bu çocuk geldi sonra bir hışımla, "ben yaparım!" edalarıyla. geçti sıraya masumcana. bütün grup hazır altlarına sıçmaya. bizim piç elemanımız da geçti çocuğun arkasına. bu masum demir bir para beklerken yakalamaya onun yerine tepesinden sıraya doğru gelen sahibi tarafından birkaç dakikadır özenle hazırlanmış bir tükürükle karşılaştı o anda. öküz gibi yakalayıverdi o balgamı. "aha la yakaladım işte!" sevinciyle de birkaç salise oyalandı. nerdeyse bütün sınıfın kahkahalarıyla da olay mahalinden derhal uzaklaştı.
tekrar selam olsun...
not: intikam güden bir eylem idi.
edit: son paragraf farkında olmadan aruz ile yazılmıştır.
kaliteli bir şaka büyük bir ihtimalle eşşek şakasına da girer. şakalanan kişiyi kimi zaman dışarı çıkarttırmaz.
vakti zamanında tugay abiye bir şaka yaptık adam iki ay kahveye gelmedi . dahası adamın gönlünü almak için tüm kahve evine gittik te adam konuşabildi bizimle . sonra gelmeye başladı . ama adı bir kere loto tugay a çıkmıştı . ona yapacak hiç bir şey yoktu .
olay şöyle gerçekleşti .
loto akşam çekildi. çıkan numaraların aynısını ertesi gün sabah bayiden oynadık . tabi bir kaç kupon daha yazdık . arkaşlar sabah kahveye gelen tugay abinin önüne gazeteleri koydular . beraber gazete okudular .tugay abi ile hoş beş derken içerden oyun oynama bahanesi ile arkadaşalar tugay abiyi yalnız bırakıp içeri geçtiler. işte o sırada ben tugay abinin yanına kuponlarla geldim . kuponları masaya koydum . sayfayı buldum ki arkadaşlar benim telefonu çaldırdı . ben kuponları masanın üstüne bırakıp yürümeye başladım dışarıya doğru . uzaklaştıkça uzaklaştım tabi .
sevgili tugay abimiz hemen kuponları alır ve hazır önünde açılmış gazete sayfasından kuponu inceler . o da ne . kuponda tam 1 trilyon lira vardır . önce ayağı kalkar içerdekilere bakar herkes kendi derdinde. sonra oturur. bir daha bakar ve kuponu cebe indirip direk eve gider. adamın haberi yoktur tabi kamera dan filan .oğün bir daha kahveye gelmez. sonra bir şey olmamış gibi ertesi gün sabah gene kahveye gelir.
ben ortalıkta ver yansın tabi sorarım tugay abiye kuponları .
ben --ya benim kuponu gördün mü tugay abi ya .
tugay abi--yok koçum ya ne kuponu .
ben --hani sen burda dün oturuyordun ya .
tugay abi--görmedim kardaş . belki rüzgar uçurmuştur bak bakalım sağa sola .
ben -- abi baktım ya . neyse zaten bize ne çıkacak. çıkmamıştır .
tuğay abi--numaraları hatırlamıyormusun .
ben-- yok abi ya nerden . yazdık işte rast gele .
tugay abi böyle renk vermeden idare etti bizi sağolsun. adam kuponu yanında da bile taşımamış. gidip evde kızının çeyizlerinin içine sakalamış . dahası diğer çekilişi beklemiş hani bu çekilişten para çıktı demek için .
biz tabi dayanamayıp söyeleyeceğiz ama lafın açılmasını bekliyoruz. ama tugay abi kahveye gelmiyor .
meğer ki bizim sevgili tugay abimiz gidip milli piyango dairesinde görevliler tarafından
--"beyefendi lütfen tarihine dikkat ediniz " cümlesini duyduğunda herşeyi anlammış.bizimkinler kuponu nasıl alıp cebe indirdiğini gösteren görüntüleri cd ye çekip göndermesi de tam tuzu biberi olmuş . adam gelemedi bir daha kahveye . sonra gönlüü aldık ta adı da loto tugay a çıktı sayemizde.
üniversite birinci siniftayken, kizlar yurdunda oda arkadaslarimla birlikte uyguladigim $akadir. tabi bu özel yurdun, ancak kalmaya basladiktan sonra farkettigim bir cemaat yurdu oldugunu da belirtsek iyi olur.
hemen müdiree odasinin yaninda duvardan cikmiscasina duran bir atatürk büstü vardir, asili. ilk kattaki kalabalik odalardan birine, yakin oldugumuz arkadaslarla ineriz. malum cay saati ve herkes toplanmis, kidemli abla cay sofrasinin basinda engin bilgilerle donatmaktadir taze beyinleri. öhöm. neyse..
yandaki odadan cikilan balkon, oturulan genis odanin penceresinin önüne kadar uzanmaktadir. yatak pikelerimizden birini ters cevirir, upuzun gelecek bi sekilde mama önlügü gibi baglariz bi arkadasin boynuna. müdiiriyet katindaki duvarda asili olan atatürk büstünü alir, veririz arkadasin eline vee balkona yolcu ederiz. yaz ayidir, hava sicaktir ve izmirde acik olan pencerenin perdesi hafiiif hafiiff aralanmaktadir. ben odaya söyle bi göz atarim, bizim atatürk büstlü arkadas görünmeye baslar perdenin araligindan, gulyabani misali.. ve fakat sohbete kaptirmis olan taazecik beyinler farkedememistir durumu. aaa o da ne diyerekten uffacik bi dikkat cekmeden sonra, baslar bi anda pencereye döner.
iikk miikk diyerek kalakalirlar, herkesin beti benzi atar, ancak tik cikmaz. en kötüsü de pencerenin önünde oturan bi arkadas durumdan habersiz, millet onun oldugu yöne korku dolu gözlerle bakarken, kalakalir. noluyo yaa noluyooo diyerek, arkasina bakma cesareti bile gösteremeden kapidan tarafa kosmaya baslar. ve bu kisacik sürenin ardindan, biz arkadaslarla kahkahalara boguluruz.
simdi düsünüyorum da nasil olduysa atmamislar beni yurttan.*
