gaziantep gibi bir şehirde sırf tonlamalar ve farklı kelimeler bile bu tanıma girer. bir anımı anlatayım; bilmemkaç sene önce istanbul'dan kuzen gaziantep'e gelmiştir. birlikte gaziantep'in her tarafını kaplayan parklardan birine gidilir, anteplilerin, yani bizim, sıypancak dediğimiz kaydırak isimli oyuncağa binilmiştir. yaşça küçük olan kuzen, kaydırağın başında oyalanınca hemen arkasında olan has antep uşağından yaran memleket söylemi gelir. "de sıypıcıysan sıyp!" ve kuzen ağlamaya başlar "abi bu çocuk bana küfrediyo." halbuki has antep uşağımız "hadi kayacaksan kay." demiştir.
