rahmetliye gönderilen bir çok şeyin kurmaca olduğuna inanmışımdır hep ancak yıllar içinde günlük hayatta o mektupları yazanları şahsen değil ama tip olarak tanıdım gördüm. türkiye'nin 40 yılının toplumsal tarih deneyidir aslında bu kadının köşesi.
--spoiler--
sevgili güzin abla:
canım ablacım haluk'la birbirimizi görür görmez aşık olduk. haluk hem yakışıklı bir çocuk, hem de kırmızı bemeve si var. beni ailesiyle tanıştırmak için evine götürdü. fakat evde kimsecikler yoktu. "şimdi gelirler, beklerken birer bardak kola içelim" dedi. haluk kendi kolasını içer içmez uyumaya basladı . o kadar itip kaktım ama uyanmadı. ablacım, sevdiğim erkek acaba hasta mı?. evlenmemde bir mani var mı?
