ne yapılırsa yapılsın, yaramaz, şımarık çocuk öyledir, öyle kalacaktır.anne baba da yüz veriyosa hepten boka benzer.en iyisi yakmaktır.pipisinin ucuda sıkılabilir.
gözlerinin içine bakarak,
sevildiğini bilmesi ve bir birey olduğunu hissedebilmesi için büyük insanlarla konuşulduğu gibi konuşmak. ama tabi önce kendiniz inanacaksınız ki gözünden hiç bir şey kaçmayan çocuklar da buna ikna olsun.
saçın faul bölümünden bir tutam saç tutulur ve yukarı çekilir, bu ona acı verecektir ama siz daha fazlasını yapmak istiyorsanız saçla beraber yukarı yükselen yanağı bir tokatla yere indirebilirsiniz.(ben hocamdan böyle gördüm)
çocuğun yanında benim oğlum çok zeki ama hep aklı yaramazlığa çalışıyor biraz çalışsa takdir alır teyzesi demekten vazgeçip çocuğun hepten derslerden kopmasını sağlamamak..
enerjisini dışa vurumu haşarılık olan bünyeye yapılması gerekenlerdir. yaş grubuna göre algılar farklı olduğu için farklı davranılmalı ancak genel itibariyle kesinlikle yumuşak bir otorite sergilenmelidir.
yıllar önce yine muhteşem babaannem yaramazötesi olan ve istekleri hiç bitmeyen komşu çocuğunu mutfağa çağırmıştı ve etini burup kafasını dolaba çarptırmıştı şiddetle bu sahneye baktığımda bana sus işareti yaptı, salya sümük ağlayan haşarı keratanın annesi içerden ''ne oldu'' diye seslendi; babaannemin cevap inanılmazdı ''ayol ne olacak kafasını duvara vurdu yavrucek''.**
tek gereken şey onları tabiatla buluşturmaktır. bırakınız otlarda koşsunlar, oynasınlar, düşsünler, yuvarlansınlar. ağaca çıksınlar, oksijen alsınlar, enerjilerini atsınlar, rahatlasınlar, üstlerini başlarını kirletsinler, çamur olsun her yerleri.
omo reklamı gibi oldu lan!
