gerçekten dinlenesi bir ezginin günlüğü harikası... sözleri şöyledir:
kanatlandı uçtu gitti yaralı kuş gibi ömrüm
gel geceme yanıver babacım, ışıksız bu gönlüm
tutuşsun bahçemizde zaman
karışsın günler geceler
içimin kuytususun aman aman
güllerin uykususun
bir sevda türküsüsün, söyle viran olayım
bırakma ellerimi aman aman
ağlarım çocuk gibi
dışarda kuş sesleri, sen kaybol ben bulayım
bir kuş ol da konuver babacım, iğde dallarına
serin bir bahar sabahı yemyeşil dünya
bitmesin sürsün bu rüya
uykumuz ta haşre kadar"
dinlendiği an içinizin kuytusuna dokunan ezginin günlüğü şarkısı.
bu kuytuda yaşayan tüm eski dostlarınızı, yaşanmış - yaşanamamış, sizi hüzünlendiren herşeyi çıkarıp önünüze seriverir; ezgisinin büyüsü eşliğinde düşünür - kalırsınız.
muhtemelen kaybedilen baba ya yazılmıştır. ancak babanız hayattaysa başka türlü dinler, başka türlü hissedersiniz.
"içimin kuytusu" sözünü bir dosta ya da sevgiliye edeceğiniz iltifatlara eklemeye karar verirsiniz.
Dün akşamdan beri aralıksız ağlıyorum desem... Allah canımı alsın eğer sıkıyosam, abartıyorsam... Dinliyorum, ağlıyorum, dinliyorum, ağlıyorum... arada bir uyuyup uyandığımda tekrar dinleyip ağlıyorum ama laf olsun diye yazdığım bir "ayyy çok pis ağladım" değil bu höyküre höyküre ağlıyorum...
ağzıma yüzüme eden bir şarkı.
