bu cümleyi annemden iki kez duydum. birincisinde hala keşke dediğim "sigara" alışkanlığımı annemin öğrenmesiyle dile getirildi. haklıydı... zira ben kokusuna bile tahammül edemeyen bir zat idim. annem de böyle bilirdi.
ikincisinde ise hayatımın en büyük hatasıydı. ona da hala keşke derim. annem yine haklıydı. lakin beni sahip olduğum keşkeler değil de bu cümle daha çok yaraladı.
En kötüsü komşunun oğlu/ kızı veya teyzenin kızı/ oğlu şöyle yapmış şöyle olmuş olan sözler.
Farkında olmadan içinizde bir eziklik, beceriksizlik, güvensizlik oluşur; normal yetişkinliğinizi sıkıntılı hale sokan yapıtaşlarından biri atılmıştır artık.
Türk halkının kalben iyi, ama sinik olmasında bu tür yanlış anne laf ve tavırlarının çok büyük payı olduğunu düşünüyorum.
