zındıkların kafasının inanmadıkları din ile bu kadar meşgul olmasını anlayamazlar mesela, bunu çok sorarım kendime,
hayır anlamıyorum, inanmıyorsan inanma tamam, cehennemi seçme özgülüğün de var elbette, ama mesela ben hamdolsun ateist değilim ve kafamı bununla bozmam,
sabah gözündeki çapağı almadan, gece uyumadan önce din ile ilgili bir kaç nefret kusmak da ne demek?
bence kendilerine kanıtlamaları gereken müthiş bir iç sıkıntıları var, etrafındaki zındıkların varlığı da güç sağlıyor, bu durum bir kaç gün yetiyor, sonra gene aynı,
".... hem deme ben de herkes gibiyim, herkes sana kabir kapısına kadar arkadaşlık eder, musibette beraber olmak teselli olsa da, kabrin öbür tarafında zerre hükmü yoktur... gözünü kapayan yalnız kendine gece yapar..." said nursi
zındıkların din konusundaki bu cevalliğinin sebebini anlatan müthiş bir video;
