Duygusal ergenliklerde çokça görülen bu karizma hastalığı , henüz kendisini kanıtlayamamış , dikkat çekememiş insanların kullandığı antipatik bir yöntemdir .
-abi noldu?
-ya çocuğun tekine bi vurdum dişi kırıldı, benim de elim yüzüldü.
-ha ondan yani..
-e biraz fazla vurmuşum.
(bkz: kavga etmeyi bi bok sanan insan)
insanlıktan nasibini almamış varlıkların, şiddetti bu kadar simge haline getirip orasına burasına yarabandı yapıştıran malukattların karizma yaptığını sanmasıyla başlamıştır bu olay sanırsam.
hiç bir zaman dikiş izi olan kadar karizma yapamayacak insan.
yüzdeki ya da vucudun görünür yerlerindeki dikiş izleri ister istemez karizma yaratır. hatta bazen kasıtlı yapıldığı bile sanılabilir. nasıl yapıldığının tarifi sorulur. özellikle kaşın altında kaşa paralel olan 2-3 dikiş acaip karizma yapar. bir anda sizi ortamın idolü bile yapabilir, ta ki küçükken düştüm diyene kadar.
işte burdan da anlaşılacağı gibi bantında perde arkasına inildiğinde gülünç olunabilir.
aslında "kolunda veya bacağında alçı olan çocuğa gösterilen ilgi"den biraz istemekle beraber kolunu veya bacağını kıramayacak kadar canı tatlı olan insanların başvurduğu yöntemin ve bu yöntemin bir parçası olarak yaptığı gösterişin sonucunda aldığı lakap. Böyle birisini görürseniz* ilgi ve şefkat gösterin; aslında onun istediği budur.
bakınız çok yaralı bir insanım, beni sevin, sarın, kendi yaralarınızı göstermekten çekinmeyin, sonsuz şefkatime nail olun diyen insan olabilecek insan.
