kendisiyle kilis kebap salonu'nda karşılaştım.
günün yorgunluğunu ve stresini atmak, gerilmiş yüz kaslarımı gevşetip zihnimi dinginleştirmek için seçmiştim favori kebap salonumu.
lahmacunumu dürerken önümdeki masadan gelen boş bir tını bir an dikkatimi çekti.
sonra lahmacunumu bezediğim pul biberin verdiği heyecanla unuttum tabii.
mevzu bahis sesin sahibi, " sen benim kim olduğumu biliyor musun ! uludağ sözlükteki yar bana bir nick'im ben!
ne demek " size paran yoksa daha fazla veremeyeceğiz , acıyacaksınız bana ulan " diye gider yapıyordu garsona.
densiz ve gamsız bir şemali vardı sonuçta, yadırgamadım. yine de şaşkınlığımı gizleyemiyordum, param yok ama beni besleyin diyor bunu da emir kipleriyle yapıyordu.
neyse, beş dakika geçti üzerinden.
garson elinde cosur cosur künefemle geldi.
beş dakika sonra bir künefe daha..
o sırada o üç kişi tarafından masadan kaldırılıp dükkandan çıkartılmaya çalışılıyordu fakat tam tabiri ile dana gibi vücudu ile direnmekte de zorlanmıyordu.
kilis kebap salonu'nun lahmacununun dünyada eşi yoktur. yolunuz düşerse yemeden geçmeyin.
neredeydik efendim, bir beş dakika sonra üçüncü künefe de önüme gelince garsonların ağladığı ve ağlarken sağa sola tükürdüğü için zorlamayı bıraktığı bu şahsın anladım ki canı çekti.
ben de bir tane de ona söyleyeyim dedim. çağırdım garsonu,
"abim bi künefe salıver şuraya" diyerek naçizane zekat istemimi dile getirdim.
garsonun verdiği "abi künefe bitti, yapamıyoruz maalesef" cevabı üzerine kafamı şöyle bir ona çevirme ihtiyacı hissettim. hay hissetmeyeydim!
hayvan.. zoruna gitmişlikle birlikte burnundan çıkardığı o mukus katmanını künefemin içine fırlatıverdi ! o mesafeden o isabet yetisi.. yine de efendiliğimden ve müminliğimden ödün vermedim.
garsona dedim, kim bu lavuk. meğer bu dana kafası atınca kilis kebap salonuna gelir, susmak bilmeksizin bedava yemek dilenirmiş. pardon dilenir demişim dilenmenin de bir adabı var ! terbiyesizlik eder emir verirmiş.
mekan kapanınca da çorbacıları gezermiş " 1 lira var mı abi " diye.
allah ıslah etsin dedim çıktım. bir daha da gitmedim oraya.
