geri gelmeyeceğini bile bile karşıdakini kıramayıp borç vermek.
(sonra verilen tüm borçlar alt alta konduğundaki tablo karşısında şemsiye ile ilgili meşhur atasözü söylenir.)
sabaha karşı 4'de bizi sollamaya çalışan arabayı geçirmeyip* yol daralınca kafa kafaya girmek ve takla atma durumundan kıl payı kurtulmak: hem de ehliyetsizken. daha sonra arabadaki über zekaya sahip arkadaşın olum bu çarptığımız 'bizim şu sivil değil mi lan' bizi geçen gbt'ye çeken demesiyle durmayıp kaçmak. evvelinde sakinleşip adamın bize yetişmesiyle herifin arabadan haydarı* kapıp inmesi ve dayak yeme eşiğine gelmemiz. ve sonucunda gelişen olaylar bütünü.
Evde anahtarını unutursun, ya da arabada telefonunu unutursun. Okulda kitabını, fazla öküz olursan barda sevgilini ya da otobüste çocuğunu unutursun ama böyle bir unutkanlık da yoktur galiba.
Linkin devamında da okursunuz. Ahmet Bey; arabalı vapura bindikten sonra arabasından çıkıyor ve yukarıda oturuyor. Vapur sahile yaklaştığında vapurdan inip yürüyor. Bu sırada vapurda Audi* marka arabasını unutuyor. Tabi bomba imha ekipleri, hede höde derken hem diğer seferler aksıyor, hem oradaki trafik kitleniyor hem de deniz trafiğinde kitlenme, bu kitlenmeden dolayı vapurdan inemeyenlerin işlerine, gidecekleri yerlere geç kalma durumu oluşuyor. Neyse özel eğitimli köpek kokladıktan sonra arabayı, negatif görüş bildiriyor evet köpek bunu yapıyor. Bomba imha uzmanı adam kapılara fünyeyi yerleştirirken Ahmet Bey ortaya çıkıyor ve polisler tarafından karakola ifadesi alınmaya götürülüyor. Ahmet bey; serbest bırakıldıktan sonra habercilere, siz anahtarınızı hiç evde unutmadınız mı? bir dalgınlık oldu diyerek otomobili ile uzaklaşmış. yaklaşık bir saat aksayan seferler, güvenlik çemberinin kaldırılması ile normale dönüyor.
O kapılar patladıktan sonra gelseydin, sığır herif. anahtar diyor bana hala,ulan boru mu bu audi audi...
orson welles'in war of the worlds kitabını satmak için yaptığı radyo yayınında Amerikalı vatandaşların gerçekten uzaylıların geldiğine inanması sonucu donanmanın denize açılması.
işe geç kaldığım klasik günlerden birinde, sırasıyla evden çıkama eylemlerimi tamamlarken annemle yaptığım telefon görüşmesidir.
-çantam? burada
-cüzdanım? o da tamam
anahtar ve telefon? ... diye içimden geçirirken telefon çalar...
-nasılsın kızım?
-iyiyim anne. işe çok geç kaldım telefonumu bulamıyorum?! her yere baktım yok sen kapat ben bulunca seni arıcam...
-evin anahtarı ile arabanın kapısını açmaya çalışmak.
-arabanın kapısını açık unutmak, sonra garaj kapsının anahtarının çalınması (allahtan anahtarı yürüttüler sadece)
-iskeleden jeton alıp vapura binmek için turnikelere gelip jeton yerine bildiğin bozukluk 1 tlyi belki 90 kere turnikeye atmak, görevliler uyarmış ama kulaklık vardı kulağımda.
üniversiteyi kazandıktan ot gibi bir hayat sürerek, hiçbir faaliyette bunulunmadan üniversitenin bitirilmesi ve sonrasında da uzun bir süre bu durumdan pişmanlık duyulması. Tam bir aptallık durumu.
