pikniğe gittik su şişesine sıvı yağ konmuş. bende içtiğim su sandım tepeme diktim farkettim ama iş işten geçti. mideye indi bir titreme mide bulantısı yığıldım kaldım olduğum yere mal gibi oldum. ağzımda kötü bir tat günüm mafolmuştu.
Bir örneği bir saat önce yaşanan dalgınlık çeşidi.
Gittim bir makine aldım kendime, yaklaşık 2 aydır kendi saçlarımı kendim kesiyorum. saçları zaten 5-6 numaraya vurduruyordum, her seferinde berbere 30 tl vermektense evde hallederim diye düşündüm. hem sakal traşını da aradan çıkarırız.
buraya kadar her şey güzel.
bugün yine saçlarımı keseyim dedim. geçtim ayna karşısına çalışmaya başladım. bir süre sonra makinenin başlığında biriken saçları temizlemek için başlığı çıkardım.
sonra adeta bir gerizekalı gibi başlığı takmadan sen git makineyi vur kafaya.
sağ taraftan bir şerit halinde saçları kısacık, 1 numara kes.
yaptığım mallığı görünce ayna karşısında dondum kaldım.
gitti ulan?!
Sonrasında yapacak bir şey yok tabi. tüm kafa 1 numaraya vuruldu.
bildiğin kel oldum lan. Barthez gibi, Johnny Sins gibi takılıyorum artık.
kafa zımpara kağıdı gibi oldu. Boya temizlemek, yüzey düzleştirmek istesem kafamı sürtmem yeterli. o derece.
tenzin gibi geziyorum şu anda ortalıkta. kastırsam hava bükmeye başlayacağım. o derece kel oldum. kafama vurunca şap şap ses çıkıyor. kelliğin kitabını yazdım 5 dakikada.
artık 2-3 hafta bereyle gezilecek. yapacak bir şey yok. Bu da bana ders olsun.
En azından kafam yamuk değilmiş. Bunu öğrenmek güzel oldu. (bkz: züğürt tesellisi)
henüz bu akşam yaptığımdır. yemek yaparken çay demledim, yemekten sonra içerim diye. bulaşıkları falan yıkadım derken oturdum çayımı koydum, 3,4 bardak içtim ki o sırada bir koku almaya başladım. uzun bi süre ocaktan bir bölümden gaz sızmış mutfağa, tamamını çektik valla kafalar pırıl pırıl şu an.
uzun süreli ciddi bir ilişkinin en güzel yerinde er kişi sevgilisi tarafından “ailem seninle tanışmak istiyor” denilerek ilk yemeğe davet edilir. kahramanımız, gülşen bubikoğlu’nu istemeye giden tarık akan kıvamında hazırlanır, en güzel elbiseler giyilir. güzel de bir kanyaklı pasta alınıp ebeveynlerin huzuruna çıkılır. ilk salaklık anı atlatılıp ortama ısınılır. yemekler güzeldir, muhabbet koyudur, baba da beşiktaşlıdır hatta. ilk yemek için mükemmeldir her şey. yemek biter anneye “elinize sağlık” içerikli birçok övgü dizilir. baba da “hadi ellerini yıka da bir tavla atalım, kızım arkadaşına banyonun yerini göster elini yıkasın” der bu sırada. bunun üzerine er kişi ortamın sıcaklığı ve samimiyetin verdiği salaklıkla şu cümleyi sarfeder:
- zahmet etmeyin efendim biliyorum.**
evin tozunu alırken orta yerde hareketsiz, hipnotize olmuş gibi televizyona bakan ufak kuzenimin de tozunu almaya kalkışmam bunlara bir örnektir. bezi kafasında şöyle bir çevirirken ayıldım, çocuğun umrunda bile olmamıştı.
tam evden çıkacakken telefon çalar ve açarsın. arkadaşınla konuşmaya devam ederken de bir taraftan çantanı toparlamaya çalışır ve anahtar cüzdan gibi önemli eşyalarını evde unutmamaya çabalarsın. hepsini koyduktan sonra ise geriye tek önemli şey kalmıştır. evet telefon. bir taraftan cep telefonunda arkadaşınla konuşur diğer taraftan çantana koymak için çılgınlar gibi cep telefonunu ararsın.
yemek pişirirken tencerenin içinde unutulmuş, 5000 (evet 5000) derece olan kaşığı "şimdi bu sıcaktır" diye düşünüp tutkaçla tutmak ve hemen akabinde yemeğin tadına bakmak için kaşığı yalamak. dudağım öyle bir yandı ki.
çocuğa aşığım o zamanlar. o gün onun arkadaşları ve benim arkadaşlarım geldi hep beraber arabaya bineceğiz. 7 kişiyiz, herkes sığamayınca ben de dalgınlıkla heeeey merak etmeyin ben kucakta iyiyimdir hep kucakta giderim dedim. gerçekten de arabalarda hep ben kucakta giden tarafım. fakat bunu o anda düzgünce ifade edememiştim herkesin bakışı hala aklımda. bilirsiniz arkadaş çevremde hala bu olay konuşuluyor. bir türlü unutulmadı valla.
kasiyer kadin heralde 3-4kez beyefendi diger kasaya gecin dedi.
o an evde nasil yokum ama kafamin icinde samanlar sagdan sola soldan saga savruluyor.
yanimdaki dayi kolumu durtmese heralde market kapanana kadar beklerdim.
isin kotusu bir sey de dusunmuyodum.
iki üç nöronum var o da tutukluk yapti aq.
Yıllar önce annem çizmelerini ayakkabılığa koymak yerine buzdolabına sıkıştırmaya çalışmıştı.Koyacak yer bulamayınca da tencerelerle kavgaya tutuşmuştu.Farkına vardıktan sonra çok gülmüştük hâlâ aklımıza geldikçe güleriz
bakkalın kapısında büyük harflerle “büyük yumurta kolisi 10 tl yazıyor” . sigara alıp çıkıcam öyle bir hipnoz olmuşum ki içeri girip adama büyük yumurta kolisi 10 tl dedim.
sen kalk, evden çıkarkan sitenin çöp konteynırına atacağın çöp poşetiyle otobüse bin.
balık istifi otobüste, eşşeek gibi elinde taşıya taşıya... ve bunun farkında olmadan...
ankara' lılar bilir, batıkent' ten, tunalı' ya kadar taşımıştım afedersin mal gibi.
nihayet anca aydım ve o çöp poşetini, işyerinin çöp konteynırına attım, yoksa benimle toplantıya girecekti haspam!
