Gözü dalmış arkadaşın daldığı yere nah işareti yapmak. Bu, evrenin sınırları dışındaki bir hayale çekilen harekettir. Bu gerçekçi olup imkansızı istemeye teşvik etmektir.
Şüphesiz üniversite yıllarında yani bundan 1 sene ve öncesinde yaşadıklarım içinde vardır böylesi.
Mesela haftasonu sabah uyanır aşağıdaki bakkaldan 1 simit 1 poğaça alırdım. O ara çay demlenirdi. Çay içip simitle doymaya çalışırken bir yandan da vizelere çalışırdım. Yani masada çay simit ve kitap. He bir yanda da muhtemelen telefonumda illa epic bir müzik açardım. Bir ara bütün kahvaltılarım böyle bir rutin hal almıştı. Sonuç olarak bazen medeni hukuk kitabımın arasından susam toplar bazen de kamu politikaları ders notuma damlayan çay suyunu kurutmaya çalışırdım. Velhasil güzel bir aktivite idi nedense.
