bir elinde telefon bir elinde sandviç olduğu zaman. bir an mallaşmanın verdiği salaklıkla
kulağına sandviçi, ağzına telefonu götürmek. hayır götürdün niye ısırıyon
Ağlayan insana, ağlıyor musunuz diye sormak. Yok gülüyorum gerizekalı dese ne diyeceğim.. kendi kendimi olmadık durumlara sokabilecek kapasiteme selam olsun.
arkadaşlarla balık tutmak için sandal kiralanır, çok akıntı olduğu için de 'çok akıllıyız ya' kendimizi demir atmış gemiye bağlayalım dedik. sanki o demir sabit duruyor arkadaş bir aşağı bir yukarı inip dururken sandal yerinden kalktı ha devrildi ha devrilecekken kendimizi zor kurtardık anasını satayım gidiyorduk 1 kilo istavrit için.
ben genelde çok kafada kuran bi tip olduğum için genelde böyle anlık salaklıklarım çoktur. metroda kartı yanlış turnikeye okutup diğer kişinin kapısını açmak gibi falan ama en güzeli geçen günkü. allah affetsin yogadan sonra lotusta oturup sağa sola namaste diyoruz. namaste dedikten sonra bi anlık dalgınlıkla amin deyip elimi yüzüme götürdüm ahaha allahtan karanlıktı kimse görmedi.
mesela şöyledir;
evdeki lambalardan biri patlamıştır ve bakkala ampul almak için gitmekteyim. annem arkamdan bağırıyor "hepsine ampul al", ben de "tamam" diyorum ve 5 tane ampul alıp geliyorum eve.
annem "nerede dondurmalar?" diyor. ben de "ne dondurması?" diyorum. "arkandan bağırdım ya, gerisine de dondurma al, diye." der. ben de hepsine ampul aldım, diyorum. annem de "sen salaksın" diyor. evt, sağırım ben gerçekten. o yüzden duymadım, uydurdum.
her insanın kendine dair az çok böyle anısı oluyor. benim de var. bir aralar bilgisayarla çok içli dışlı oldum. öyle ki ders çalışırken yanlış yazdığımda masanın üstüne garip bir şekilde serçe parmağımı kağıdın altına, baş parmağımı da üç dört satır üstüne koyup aklımca ctrl-z yapacaktım.
cidden salaklık...
1 liranın, maden suyunun demirimsi kapağına tam oturduğunu görmek. ağırlığını çok iyi orantılayan bu birleşimle biraz oynamak. ardından paranın harbiden oturmuş olduğunu görüp, 15 dakika çıkartmaya uğraşmak.
