evet haklıyım belkide kimine göre haksızım ama büyümek farkında olmadan yaptığım en büyük hataydı ... saf ve temiz tabula rosa gibi bir kalbim vardı bir zamanlar yapılan 4 köşeli uçurtmayla mutlu olurdum o sokak arasından yaptığımız maçlardan sonra camiden içtiğimiz soğuk suyla mutlu olurduk belki bilgimiz yoktu elimizde siyasi romanlarımız yanımızda eşimiz veya sevgililerimiz yoktu ama içimizde mutluluk vardı o mutluluğu hiçbir şeye değişmemem gerektiğini şimdi daha iyi anlıyorum anlasam ne değişir ki zamanı durdurabilir miyim ? annemden 1 saat top oynama izni alırdım şimdi zaman kavramını reddediyorum derin ideolojilere fikirlere sahibim ama bir işe yaramıyor ki o eski saf ve temiz dostlarım yok ki yanımda o iyilik düşünen kalbimiz yok artık bir zamanlar mutluluğu milletin ziline basıp kaçmakta ararken şimdi sigarada arıyorum ne garip insan yıllar geçtikçe dahada kirleniyor lanet ediyor geçen zamana bugün efkarlıyım ne zaman efkarsız oldum ki saçmaladım biraz dostlar kusura bakmayın iyi geceler
