zeytinyağlısını da etlisini de oturup bir tencere dolusu yiyebilirim, dönüp de kim aç kalmış kime kalmamış yok içinde ne eksikmiş daha mı lezzetli olurmuş falan diye bir an bile düşünmem, dediğim tek yemektir yaprak sarması. içinde neyin fazla neyin az olduğu, lezzetini neyin verdiği de yediğim sürece pek ilgilendirmiyor açıkçası beni. yine canım çekti sözlük, annem de yanımda yok ki yaptırayım.
