dün akşam annem yaprak sarmanın içini hazırlamıştı. akşam yemeği hazırlanırken çiğ çiğ yedim bayağı. bu sabah bir uyandım annem kaynatıyor bu sarmaları. halbuki daha yiyecektim ben onlardan.
birkaç anadolu teyzesinin canı sıkılmış. biz gelecek nesildeki pelinsuları deli edecek, sabır taşı bir yiyecek icat edelim diye kararlaştırmışlar. bunu bulmuşlar sonunda da. olay bu bence.
annemin çok güzel yaptığı, fakat 2 saate sarılıp 20 dakikada bitmesi can yakan bir yemektir. yemekte değil aslında çereZ gibi git gel at ağzına bir iki tane.
literatürde yaprak sarma diye bir yemek yok. sarma halk dilinde kullanilan bir tabir.
yaprak dolmasıni ben 2 hatta 3 parmak kalinliginda sariyorum cabuk bitmesi icin.
ugrasamam oyle saatlarce ugras beş dakikada ye bitsin.
