Çocukluğumdan beri hayalini kurduğum Londra'da dil üzerine önemli çalışmalara imza atmış bir profesör filolog olarak yaşamak...
Tabi bir de ufak kafem olsun isterim... içinde kitaplar, daktilolar ve bir pikabın üzerinde durmadan dönen "Wish You were here" vb. Plaklar... Huzur bulmak isteyenlerin içeriye girdiğinde kendini "life in peace" dönemlerinde hissedeceği naif bir kafe işte...
Hayatla tüm hesaplarımı kapattıktan sonra bir karavan alırım ve kedimle birer gezgin oluruz... Mutluluğumuzu fotoğraflarız... Ya da fotoğraflamayız her şeyi , tüm güzel anları sadece hafızama kaydederim. Orada bir makinede olduğundan daha değerli olurlar belki...
Ben kedime kitaplar okurum ve o da mırnavlar durur...
Aslında bakılırsa herkesin yapmak istediği sayamayacağı kadar çok şey var... Bu hayallerin ve hedeflerin hepsini yine kendimizi mutlu edebilmek ve yaşlandığımızda geçirdiğimiz hayatı güzel hatırlayabilmek uğruna yapıyoruz, yapmaya çalışıyoruz...
Umarım hiçbirimiz istediğimiz hayatı doyasıya yaşamadan "o güzel atlarımıza binip" terk etmeyiz bu dünyayı...
yamaç paraşütü abi. beni engelleyen tek şey şimdiye kadar parası oldu. niye bu kadar pahalı ulan. hemen ardından da dünyayı gezicem. açlıktan nefesim koksun,saçlarım pislikten birbirine karışsin yine de gezicem!
