Sene şöyle 8-10 yıl evveli.
Çarşıya yakın bir yere arabayı park ediyorum. Öğlen vakti...
Gidiyorum işimi gücümü hallediyorum.
Akşamüstü minibüse binip eve geliyorum.
Sabah çıktığımda araba yerinde yok.
Polisi falan arıyorum.
Eyvah amk çalındı araba.
Sonra tak diye aklıma geliyor.
Polisi geri arayıp ihbarı çekiyorum.
Bazen beyin böyle bir tuhaf bazen.
Bir kaç gün oluyor orucun ve yoğun çalışmanın etkisiyle kasada müşterinin uzattığı kolayı açmaya çalıştım o an uyandım tabi çaktırmadan bir bilek hareketi dııt.
bayağıdır yapmıyordum ama bugünkü hareketim top ten listeme girecek cinstendi gerçekten. arkadaşa gitmek için dışarı çıkmak, sebebi beli olmayan bir şekilde sahile inip dolandıktan sonra eve dönmek ve yarım saat sonra gerçekle yüzleşmek... hadi döndüm peki de o yarım saat boyunca ne yapıyordum? hangi boyuttaydım? neyse ki "işim var biraz geç geleceğim" diyerek durumu kurtardım. bence bugünlere kadar hala yaşadığım için şanslı sayılırım.
Lise de türk dili dersin de öyle bir dalmışım ki hoca başta sohbet ederek başlamıştı onu hatırlıyorum. En son ...oku demişti de neyi okumam gerektiğini anlayamamıştım. Hala o arada geçen on dk yok.
Bi yandan kuru yemiş yeyip bi yandan ders çalışırken oldukça küçülen silgiyi ağza atmak. Aynı anda fındığı deftere sürerken durumu çakıp olaya müdahale etmek.
abimin bi köpeği var, evin önünde bağlı duruyor. hayvanlarla da aram iyidir ama bu köpek beni ne zaman görse parçalayacak gibi kuduruyor.
bugün motorla marketten dönerken abim sokağın başında inip "şöyle şöyle yapacaksın, hadi eve kadar sürmeyi dene" dedi. ben bülent serttaş gibi bi sağa bi sola gidip sonunda evin önünde durdum. arkadan yürüyerek gelen abime dönüp mutlu mutlu "nasıl? iyidi ama dimi?" derken birden köpekle burun buruna durduğumuzu fark edince motor bi yana savruldu ben öbür yana.
uzun süreli ciddi bir ilişkinin en güzel yerinde er kişi sevgilisi tarafından “ailem seninle tanışmak istiyor” denilerek ilk yemeğe davet edilir. kahramanımız, gülşen bubikoğlu ’nu istemeye giden tarık akan kıvamında hazırlanır, en güzel elbiseler giyilir. güzel de bir kanyaklı pasta alınıp ebeveynlerin huzuruna çıkılır. ilk salaklık anı atlatılıp ortama ısınılır. yemekler güzeldir, muhabbet koyudur, baba da beşiktaşlı dır hatta. ilk yemek için mükemmeldir her şey. yemek biter anneye “elinize sağlık” içerikli birçok övgü dizilir. baba da “hadi ellerini yıka da bir tavla atalım, kızım arkadaşına banyonun yerini göster elini yıkasın” der bu sırada. bunun üzerine er kişi ortamın sıcaklığı ve samimiyetin verdiği salaklıkla şu cümleyi sarfeder:
- zahmet etmeyin efendim biliyorum.
Sevgiliyle yapılan uzun bir tartışma sonucu sonunda tivitır şifresini vermeyi kabul etmek.
Şimdi diyeceksiniz ki burda bi dalgınlık yok ama aptalca kısmını doldurur sadece, bekleyin komboyu tamamlıyorum...
Şifreyi vermeden önce dm kutusunun içindeki bütün zararlı "materyalleri" bir güzel temizledim tabi, hatta çamaşır suyu, klorak bile döktüm ve tam bir yavşak gibi al aşkım dedim al ya günlerdir kafamı siktin bak işte hiçbir şey yok hep günahımı alıyosun. Tam arkama yaslanıp bi sigara yakmıştım ki watsaptan msj sesi geldi, açtım baktım aşkımdan. "tyd senden nefret ediyorum beni bi daha arama her şey bitti"
o andan sonra bir daha aşkım olamadı kendisi, gerçi o benim hep aşkım kalacak, ölümsüz aşkım ama o andan itibaren tek taraflı bir aşk olarak devam etti.
Neyse sadede gelirsek, telefonda uygulamadan silinen dm'ler meğerse browser ve web versiyonlarında senkronize olarak silinmeyebiliyormuş. Bunu bu vesileyle öğrenmem büyük bir aşka ve mutlu bir hayata mal oldu belki de, artık benim için çok geç ama ben yandım bari siz yanmayın diye yazıyorum buraya, bir nevi amme hizmeti olarak kabul edin.
Şimdi taşlar yerine oturdu sanıyorum. Evet. Siz siz olun dm'lerin tamamen silindiğine emin olmadan şifrenizi sevgilinize vermeyin, daha doğrusu sevgiliniz varken götünüz başınız ayrı oynamasın, iki dakka adam olun lan.
Futbol oynadığım zamanlarda, sabahin 6 sinda kalkıp güzelce hazirlanip tam evden cikacakken antremanin yarin oldugunu farketmek ve takım eşofmani ile yatağa girip uyumaya devam etmek. Rüyada antremana gec kaldığını görüp yataktan sıçramak falan iğrenç bir gündü ha.
Zamanında bir polis memuru meslekten bir arkadaşına polislerde nadiren görülen hizmet silahı olan revolver tabancası ile abi bak böyle rus ruleti oynuyorlar diye açıklarken kaza ile kendini vurup ölmüştü. En azından basına böyle yansıdı.
geçtiğimiz hafta berbat günde ofise bahçe duvarından aştım türküsünü söyleyerek dalmam içerde müdürümün ürgeci arkadaşlarla o sırada kavga ediyor olması. yaptığım en aptalca dalgınlıklardan biriydi ki içeride toplantı olacağını biliyordum.
üniversite ikinci sınıfta bi derste kendimden geçmiş halde oturuyordum, daha sonra kesinlikle anlayamadığım biçimde cebimden sigara çıkartıp yaktım. alışkanlık, dalgınlık her şey iç içeydi. sigarayı yakıp dumanı saldıktan sonra hocayla göz göze geldiğimde ne yaptığımı anladım. asdşkasşldaf hala hatırlarım adamın bakışını.
insaflı bi adammış da çok sorun etmemişti sonrasında.
Bi ara asansöre binip düğmeye basmayı unutmuşum. Kapısı falan kapandı ben içinde dikiliyom. Az sonra bi kadın geldi. Bastı düğmeye kapı açılınca beni gördü. Bende bi mal mal Bakıyom. Kadın yürüyerek çıktı yukarı. Ardından bende yürüdüm.
